Lezersrecensie
Rustige en prettige schrijfstijl
Weduwe Allie verhuist met haar zoontje Wyatt naar Butternut. Ze wil een nieuwe toekomst opbouwen. Haar huis in de stad is verkocht en ze gaat in het oude vakantiehuisje aan het meer van Butternut van de familie wonen.
Dat er sinds haar laatste bezoek, lang geleden, nu een groot opzichtig huis verderop is gebouwd, daar had ze niet op gerekend.
En die nieuwe arrogante buurman, daar wil ze niets mee te maken hebben. Ook al is hij best knap.
En voelt ze vlindertjes.
Aan het meer van Butternut van Marcy McNear begin op een rustige verteltoon die lekker ontspannen leest. De schrijfster laat je langzaam kennismaken met Allie en haar zoontje Wyatt.
Ook de andere personages Walker, Caroline en Jax komen aan het woord. De schrijfstijl leest rustig en prettig. Halverwege kabbelt het verhaal net iets te langzaam voort. Er wordt eventjes een spannende Verhaallijn van Jax ingegooid, waar veel te lang niet verder op wordt ingegaan.
In het eerste gedeelte komen de vier perspectieven in een goede balans aan het woord. Daarna zijn alleen voornamelijk Allie en Walker aan het woord en kabbelt het verhaal zich net iets te langzaam voort. Maar ondanks dat blijft het boek nog steeds lekker ontspannen weglezen. Het boek verveelt niet.
De personages zijn geloofwaardig neergezet, maar ik kon net iets te weinig meeleven, daarom geef ik het maar drie hartjes.
Dat er sinds haar laatste bezoek, lang geleden, nu een groot opzichtig huis verderop is gebouwd, daar had ze niet op gerekend.
En die nieuwe arrogante buurman, daar wil ze niets mee te maken hebben. Ook al is hij best knap.
En voelt ze vlindertjes.
Aan het meer van Butternut van Marcy McNear begin op een rustige verteltoon die lekker ontspannen leest. De schrijfster laat je langzaam kennismaken met Allie en haar zoontje Wyatt.
Ook de andere personages Walker, Caroline en Jax komen aan het woord. De schrijfstijl leest rustig en prettig. Halverwege kabbelt het verhaal net iets te langzaam voort. Er wordt eventjes een spannende Verhaallijn van Jax ingegooid, waar veel te lang niet verder op wordt ingegaan.
In het eerste gedeelte komen de vier perspectieven in een goede balans aan het woord. Daarna zijn alleen voornamelijk Allie en Walker aan het woord en kabbelt het verhaal zich net iets te langzaam voort. Maar ondanks dat blijft het boek nog steeds lekker ontspannen weglezen. Het boek verveelt niet.
De personages zijn geloofwaardig neergezet, maar ik kon net iets te weinig meeleven, daarom geef ik het maar drie hartjes.
1
Reageer op deze recensie