Wat een mooi boek

Maribeth heeft een druk gezinsleven en een baan die veel tijd opeist. Als ze een hartaanval krijgt heeft ze het niet eens door. En het lukt daarna niet om rust te krijgen voor herstel; haar man zit op zijn werk in een drukke periode waarin hij moet overwerken, hij laat haar moeder komen, maar die veroorzaakt alleen maar extra klusjes in huis en de kinderen eisen alle aandacht op. Maribeth is ten einde raad en pakt haar koffer en vertrekt.

In het eerste hoofdstuk moet ik even wennen aan de toon in de schrijfstijl. Die is anders dan ik ben gewend, maar na dit eerste hoofdstuk ben ik er al helemaal vertrouwd aan geraakt. Ik leef mee met Maribeth, krijg medelijden en wil haar door elkaar schudden en roepen “Laat het maar eens goed misgaan en denk nu aan jezelf!” Maar Maribeth is een perfectionist en eigenwijs.

Maribeth is als personage heel goed neergezet en het is geloofwaardig (als lezer wordt je juist blij) als ze eindelijk vertrekt en alleen aan haarzelf denkt.
Ook na haar vertrek, als Maribeth probeert zichzelf terug te vinden, blijft het spannend. Ik leef mee, maar ga me ook afvragen hoe Jason en de kinderen dit vinden. Zou hij het redden zonder haar? Zou hij kwaad zijn? Zou ze nog wel terug kunnen gaan ooit, of zal ze uiteindelijk hier blijven? Het houdt me geboeid in het verhaal tot de laatste bladzijde.