Te veel uitgemolken

Kristin Hannah is een New York Times-bestsellerauteur die het leven van haar personages vaak op een indringende manier beschrijft. Haar werk wordt in meer dan twintig landen uitgegeven.

Verder dan de sterren is de opvolger van haar succesvolle roman Wie naar de sterren grijpt. In dat eerste boek leren we Kate en Tully kennen, twee hartsvriendinnen wiens vriendschap de laatste jaren ernstig bekoeld is. Wanneer Kate aan kanker ten onder dreigt te gaan probeert ze de vriendschap weer op te rakelen. Tully is intussen een bekende tv-vedette. Als ze verneemt wat er met Kate aan de hand is laat ze alles vallen om haar vriendin op te zoeken. In het tweede boek wordt dit voldoende uitgelegd en herhaald, waardoor de lezer het verhaal zonder problemen kan volgen.

Verder dan de sterren start wanneer Tully instort door verdriet, drank en pillen. Via flashbacks van verschillende personages vernemen we hoe het zover heeft kunnen komen. Eerst maken we kennis met Johnny, de weduwnaar van Kate. We kijken met hem terug naar de tijd net nadat Kate de strijd tegen kanker moest opgeven. Johnny vlucht weg van alles, neemt foute beslissingen, verliest de greep op zijn dochter Marah en stoot Tully af. Ondertussen lezen we via flashbacks van Tully haar kant van het verhaal. Terwijl ze zelf bijna in haar verdriet verzuipt, probeert ze de missers van Kate en de fouten van Johnny op te vangen en ook nog Marah te ondersteunen. Kate was immers de enige die nog om haar geeft. Marahs moeder leeft nog wel maar is er nooit voor haar geweest.  En haar oma, bij wie ze opgroeide, is overleden.
Tully wil wegvluchten in haar werk, maar niemand wil haar nog een tv-show aanbieden omdat ze (in het vorige boek) zonder omkijken uit de tv-wereld is gestapt. Ook haar ultieme uitweg om haar memoires te schrijven mislukt omdat haar moeder geen contact met haar wil.

Halfverwege het boek ontdekken we Marahs verhaal. Opnieuw beleef je dezelfde omwentelingen, maar nu vanuit Marahs perpectief. Ze voelt zich door niemand begrepen en cijfert zichzelf en haar gevoelens weg, tot ze niet meer weg te stoppen zijn en de boel helemaal ontploft.

Kristin Hannah gaat heel diep met haar personages, maar hoe diep kan je mensen laten zinken zonder te gaan vervelen? Soms is het deel van Tully echt te deprimerend om te lezen. En het deel van Johnny, dat gebruikt wordt als smeermiddel tussen de andere verhalen, kan niet echt boeien. Gelukkig bespeelt Hannah veel thema’s: alcoholisme, drugsverslaving, zelfverminking, zelfmoord, afdwalende en weglopende tieners, kanker, verlies, depressie, incest, racisme, gemengde huwelijken, bijna dood-ervaring en huiselijk geweld, waardoor het al met al toch nog wat een gevarieerd boek blijft.

De plotontwikkeling bevat veel clichés, waardoor het boek minder hard binnenkomt dan zou kunnen. Er zitten ook veel herhalingen in en sommige stukken zijn te langgerekt. Dikwijls zie je de gebeurtenis al van mijlenver aankomen. Het is interessant om gevoelens vanuit verschillende standpunten te benaderen, maar je kan er ook te ver in gaan. Het verhaal op zich heeft weinig vernieuwends ten opzichte van soortgelijke boeken. Pas op de laatste 200 bladzijden, waar ze het perspectief van Marah uitwerkt en de belevenissen van Dorothy (Tully's moeder) beschrijft, komt Hannah echt op stoom en besef je dat ze wel een goed verhaal kan neerzetten.  Eindelijk grijpt het verhaal je dan toch nog een beetje naar de keel en kan je het boek enigszins met een positief gevoel dichtslaan.