Warme familieroman

Weet je nog is het eerste boek van Virginie Grimaldi dat naar het Nederlands vertaald werd. Haar eerste roman Le premier jour du reste de ma vie wordt dit jaar verfilmd. Een signaal voor Xander uitgevers om in deze schrijfster te investeren.

De proloog trekt de lezer meteen mee naar de kern van de zaak. Pauline zit te wachten in een restaurant op haar partner Ben. Maar hij is te laat, veel te laat, erger zelfs, hij komt helemaal niet opdagen. En dan komt het grote thema aangeslopen: Ben heeft haar verlaten en wil niet meer terugkomen. Maar Pauline gelooft er niet in, hij zal zich nog bedenken. Meer nog, hij moet zich bedenken, zij waren immers een droomkoppel dat niet stuk te krijgen was. Pauline besluit Ben elke dag een brief te schrijven met een aangename herinnering om hem eraan te herinneren dat ze voor elkaar bestemd zijn, dat ze elkaar wel nog graag zien.

Ondertussen leeft Pauline met haar zoontje bij haar ouders. Ze wentelt zich in verdriet en kan niet veel verdragen, noch van haar moeder en familie, noch op haar werk. Toch slaagt haar moeder erin haar naar een therapeut te laten gaan. Haar familie heeft net een vakantie gepland maar Pauline denkt er niet aan om met hen mee te gaan, ze sluit zich liever af om in verdriet en verveling achter te blijven. Ondertussen blijft ze elke dag een herinnering ophalen. Wanneer ze op haar werk voor de tweede keer uit haar slof schiet wordt ze verplicht een hele maand verlof te nemen om op adem te komen. Zal de ruimte haar soelaas brengen? Kunnen haar zus en haar broer tot haar doordringen? En wat gebeurt er met Pauline als Ben haar begint terug te schrijven, met zijn versie van de feiten?

Als lezer word je meegesleurd in het verdriet, maar evengoed in de hoop van Pauline. Grimaldi is een meester in het overbrengen van emoties op een zeer natuurlijke wijze. Ze beschrijft een familiegeschiedenis met humor en een zwierige pen. Ondanks het treurige en trage begin zit er toch heel wat vaart in het verhaal. Naast het verhaal van Pauline is er ook plaats voor de verhalen van de andere familieleden. Hun personages zijn wel niet zo grondig uitgewerkt als Pauline maar ze geven een meerwaarde aan het boek. Wanneer je denkt dat alles goed komt, gebeurt toch weer iets wat je niet had verwacht. Het is fascinerend hoe Grimaldi Weet je nog helemaal weet om te buigen van chicklit naar een heuse familieroman over liefde, verdriet en geborgenheid en de betekenis van geluk. 

De vertalers Félice Portier en Aniek Njiokiktjien hebben hun werk heel goed gedaan. Hopelijk worden  de andere werken van Grimaldie ook heel snel naar het Nederlands vertaald. Weet je nog is een boek met voldoende diepgang en geschreven in eenvoudige taal. Een ontspannend verhaal, goed voor enkele uurtjes leesplezier op een rustige (zon)dag.