Lezersrecensie
Nieuwe wegen
Anya Niewierra kennen we van van thrillers als Het Bloemenmeisje en De Camino. Met dit boek maakt ze een afslag naar het feelgood-genre. Tevens is dit boek is een samenwerking tussen moeder en dochter. "Ook dat nog" is het debuut van Merel Godelieve. Van origine juriste en nu op pad als schrijfster.
Ook dat nog is geschreven in dagboekvorm. Je leest fragmenten beschreven door moeder Roos en dochter Madelief. Het speelt zich af tijdens het begin van de coronapandemie en grote gebeurtenissen worden vanuit wisselend perspectief beschreven. Moeder en dochter hebben verschillende karakters en ervaren dezelfde gebeurtenissen op andere wijze. Ondanks dat de wereld in lockdown is, staat het privéleven van de dames niet stil. Madelief komt na een eenzijdig verbroken relatie bij haar moeder wonen. Bij haar vader en zijn nieuwe geliefde is ze niet welkom. Moeder Roos staat echter ook niet te springen. Gehecht aan haar verwonnen vrijheid en rust is het lastig samenleven met een expressieve dochter met liefdesverdriet. Vluchten in werk lukt ook niet. Roos heeft te maken met leeftijdsdiscriminatie en wordt niet gezien en erkend. Madelief raakt haar werk in de creatieve evenementensector kwijt. Beiden moeten nieuwe wegen inslaan en hun weg met elkaar vinden.
Maar welke wegen? En volg je je hart of je hoofd? Kies je voor oud en vertrouwd of ga je grensverleggend te werk?
Oma Loes is een belangrijk personage. Zij vertolkt de oudere, vrijgevochten generatie. Dochter Roos lijkt in niets op haar. Oma is op hoge leeftijd nog steeds strijdbaar. Ze laat zich niet wegzetten als "dor hout". Haar leefwijze op opvattingen zorgen voor reuring binnen het verzorgingshuis waar ze woont, maar ook voor frictie tussen moeder en dochter (Roos) Het activisme van oma Loes zorgt juist wel weer voor verbinding tussen oma en kleindochter Maddy.
De personages zijn niet altijd even sympathiek, maar hierdoor wel realistischer. De personages zijn elk een soort uitvergroting van hun generatie en sociale klasse zijn. Oma Loes is heel sterk activistisch, dochter Madelief sterk egocentrisch, vader Peter heeft een overduidelijke midlifecrisis en tante Jolien een autoriteit- en bindingsprobleem.
Ook dat nog leest lekker weg, is vlot geschreven, grappig en heeft mooie spitsvondigheden. Zonder hiermee olie op het vuur van de genderdiscussie te willen gooien, denk ik dat dit boek vrouwen meer zal aanspreken dan mannen. Tegelijkertijd is het een heel toegankelijk boek en staat om verschillende generaties te boeien én een spiegel voor te houden.
Het eind vond ik iets onbevredigend. Ik had graag deelgenoot willen zijn van het proces dat leidde tot het leven van Roos en Madelief zoals het door Oma Loes beschreven wordt.
Ook dat nog is geschreven in dagboekvorm. Je leest fragmenten beschreven door moeder Roos en dochter Madelief. Het speelt zich af tijdens het begin van de coronapandemie en grote gebeurtenissen worden vanuit wisselend perspectief beschreven. Moeder en dochter hebben verschillende karakters en ervaren dezelfde gebeurtenissen op andere wijze. Ondanks dat de wereld in lockdown is, staat het privéleven van de dames niet stil. Madelief komt na een eenzijdig verbroken relatie bij haar moeder wonen. Bij haar vader en zijn nieuwe geliefde is ze niet welkom. Moeder Roos staat echter ook niet te springen. Gehecht aan haar verwonnen vrijheid en rust is het lastig samenleven met een expressieve dochter met liefdesverdriet. Vluchten in werk lukt ook niet. Roos heeft te maken met leeftijdsdiscriminatie en wordt niet gezien en erkend. Madelief raakt haar werk in de creatieve evenementensector kwijt. Beiden moeten nieuwe wegen inslaan en hun weg met elkaar vinden.
Maar welke wegen? En volg je je hart of je hoofd? Kies je voor oud en vertrouwd of ga je grensverleggend te werk?
Oma Loes is een belangrijk personage. Zij vertolkt de oudere, vrijgevochten generatie. Dochter Roos lijkt in niets op haar. Oma is op hoge leeftijd nog steeds strijdbaar. Ze laat zich niet wegzetten als "dor hout". Haar leefwijze op opvattingen zorgen voor reuring binnen het verzorgingshuis waar ze woont, maar ook voor frictie tussen moeder en dochter (Roos) Het activisme van oma Loes zorgt juist wel weer voor verbinding tussen oma en kleindochter Maddy.
De personages zijn niet altijd even sympathiek, maar hierdoor wel realistischer. De personages zijn elk een soort uitvergroting van hun generatie en sociale klasse zijn. Oma Loes is heel sterk activistisch, dochter Madelief sterk egocentrisch, vader Peter heeft een overduidelijke midlifecrisis en tante Jolien een autoriteit- en bindingsprobleem.
Ook dat nog leest lekker weg, is vlot geschreven, grappig en heeft mooie spitsvondigheden. Zonder hiermee olie op het vuur van de genderdiscussie te willen gooien, denk ik dat dit boek vrouwen meer zal aanspreken dan mannen. Tegelijkertijd is het een heel toegankelijk boek en staat om verschillende generaties te boeien én een spiegel voor te houden.
Het eind vond ik iets onbevredigend. Ik had graag deelgenoot willen zijn van het proces dat leidde tot het leven van Roos en Madelief zoals het door Oma Loes beschreven wordt.
1
Reageer op deze recensie