“Some of these things are true and some of them lies. But they are all good stories.” ― Hilary Mantel, Wolf Hall

Wolf Hall – Hilary Mantel

Wanneer je regelmatig vertoeft in het digitale lezerswereldje heb je soms van die boeken die je niet gelezen hebt, maar telkens weer tegenkomt. Op Hebban of tijdens het luisteren van een podcast. Wolf Hall is voor mij zo'n boek. De cover zag ik terugkerend voorbij komen op de website, het boek werd regelmatig genoemd in top-25-lijsten en nadat ik in een podcast Ellen Deckwitz en Joost de Vries lyrisch hoorde praten over Hilary Mantel, werd mijn nieuwsgierigheid eindelijk gewekt.
Het boek had namelijk een aantal dingen tegen; een saaie cover, geen persoonlijke interesse in de Tudor Periode en de dikte waardoor ik mij wilde verzekeren van de kwaliteit alvorens ik aan het boek begon. En dan is het ook nog eens onderdeel van een trilogie. En als ik ergens in begin, wil ik het ook afmaken.

Een enkele keer komt het voor dat ik een alom geprezen boek terzijde schuif (Godenslaap van Erwin Mortier, Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer) en even was ik bang dat dit met Wolf Hall ook het geval zou zijn. Want na een spetterende openingsscène moest ik echt even buffelen en doorzetten. Ik vroeg mij af wat andere lazen wat ik niet las. Ik vond Mantel's schrijfstijl op een bepaalde manier taai. Wat voor haar spreekt is hoe ze op een bepaalde manier alledaagsheid kan weven in een historisch verhaal. Door pompeus en historisch taalgebruik achterwege te laten komen de personages op een hedendaagse wijze dichtbij. De personages worden meer menselijk en minder louter historische figuren.
Tegelijk heeft haar schrijfstijl ook iets verwarrend. Zeker wanneer je er blanco in stapt en niets weet van 16e eeuws Engeland. Ik heb het boek dan ook gelezen met een handleiding en teruggrijpend op de namenlijst achterin het boek. Met een stuk of 7 Thomassen, zeker 4 Anna's en een paar Mary's vond ik een namenlijst geen overbodige luxe.
Mantel schrijft het verhaal niet vanuit de persoon Thomas Cromwell en ook niet vanuit een alwetende verteller. Dat maakt dat je nooit helemaal zeker bent van wat de personages beweegt, het waarom van hun handelen en de motieven die achter acties geschuild gaan. Hoewel door zijn menselijkheid dichtbij, stond Cromwell op een andere manier wat veraf omdat ik niet goed achter zijn persoonlijke drijfveren en doelen kwam.
Hoewel het verhaal bij mij in grote lijnen bekend is (ik ken de geschiedenis) maakte de manier van vertellen – een soort van onzichtbare reporter die op Cromwell's schouder zit, maar niet in zijn hoofd kan kijken – dat er spanning in het verhaal zat. Ik begon mee te leven en nieuwsgierig naar gevolgen van acties en op welke wijze Mantel naar het einde zou toewerken.
Na ruim 100 gelezen pagina's raakte ik in het verhaal gezogen en na enige tijd ging ik naar ben met Cromwell en stond ik weer met hem op. Ik had ook het idee dat ik Thomas beter leerde kennen naarmate het verhaal vorderde. Net als in het echte leven liggen het karakter, motieven en drijfveren niet direct open en bloot, maar leer je iemand beter kennen naarmate de tijd verstrijkt.
Hoewel niet verwacht zit er wel degelijk humor in het boek. Geen dijenkletsers, maar subtiele humor die mij deed gniffelen en in mijn ogen de personages nog menselijker maakt.

Na het lezen van dit boek voel ik mij ook wat wijzer. Op een ontspannende manier ben ik meer te weten gekomen over sociale en religieuze leven in die tijd. Over (straf)recht en economie. En heb ik het idee dat ik een kijkje heb kunnen nemen in de levens van historische sleutelfiguren: Alsof ik de wereld heb kunnen bezien door hun ogen. Een wereld waarin er angst is voor de terugkerende zweetziekte, waarin afkomst en vermogen zaken zijn om je op te laten voorstaan en een wereld waarin wie je kent belangrijker is dan wat je kunt.

Dit boek is als een goed bereid diner. Het bevat verschillende elementen; een bittertje, een zoetje en wat pittig venijn. Complex en meerlagig. En in mijn ogen ook experimenteel. Ik wil zeker de andere twee delen ook lezen. Ze zijn al gereserveerd bij de plaatselijke bibliotheek. Maar wel eerst wat luchtigs als tussendoortje. Want dit "diner" verzadigd en wanneer ik direct door zou gaan met "Het boek Henry" komt het vast wat zwaar op de maag te liggen.