Een origineel verhaal.

Na al die lovende reacties op Bookstagram kon ik het niet laten: dit boek móést gelezen worden. Liane Moriarty is een van mijn favoriete auteurs, dus mijn verwachtingen waren torenhoog. En ja, het begon veelbelovend, met een prikkelend concept en een flinke dosis spanning. Maar eerlijk? Voor mij bleef de vonk halverwege een beetje uit.

Het verhaal begint met een ogenschijnlijk doodnormale vlucht van Hobart naar Sydney. Alles verloopt soepel, totdat een mysterieuze vrouw – laten we haar voor het gemak de "Death Lady" noemen – door het gangpad wandelt en de levens van de passagiers op z'n kop zet. Haar boodschap? Ze voorspelt hoe en wanneer ze zullen sterven. Gewoon, casual, tijdens de vlucht. En alsof dat nog niet genoeg is, blijken haar voorspellingen later ook nog eens uit te komen. Paniek in de tent, natuurlijk. Want wat doe je als je zéker weet dat je einde nadert? Ga je de strijd aan met je lot of laat je het over je heen komen?

Dit uitgangspunt vond ik origineel. De eerste hoofdstukken hadden me echt bij de kladden. Ik kon niet wachten om te ontdekken hoe de personages met hun onheilspellende toekomst zouden omgaan. Sommige passagiers proberen te ontsnappen aan hun lot, terwijl anderen erin berusten – die dynamiek vond ik super interessant.

Toch moet ik eerlijk zijn: de magie van het begin vervaagde voor mij gaandeweg. De vele verschillende perspectieven zorgden ervoor dat ik mijn aandacht verloor. Sommige personages kregen nét te weinig verdieping, waardoor ik me minder betrokken voelde bij hun lot. En dat is jammer, want met zo'n sterk concept had er meer in gezeten. Ik had graag langer willen stilstaan bij de impact van de voorspellingen op de levens van de passagiers. Want ja, sommige stukken waren echt intrigerend – vooral wanneer de voorspellingen daadwerkelijk uitkwamen. Maar andere verhaallijnen hadden van mij best wat compacter gemogen.
Dat gezegd hebbende, er is absoluut veel goeds over dit boek te zeggen. Het idee is origineel en dat houdt je nieuwsgierigheid levend. Moriarty weet bovendien hoe ze menselijke relaties onder druk kan zetten. De wisselwerking tussen angst, controle en het onvermijdelijke lot komt sterk naar voren. Ik merkte dat ik zelf ook begon na te denken over de vraag: zou ik willen weten hoe en wanneer ik doodga?

Kortom, een boek dat me wist te grijpen met z’n idee, maar me niet volledig heeft vastgehouden. Het begin was ijzersterk, het midden wat rommelig en het einde... tja, daar ben ik nog steeds over aan het nadenken. Was het een goede leeservaring? Absoluut. Gaat het op m’n favorietenplank? Helaas niet.