Nelle Lamarr bewijst met haar tweede boek dat haar debuut geen toevalstreffer was.

Laat me je meteen een goedbedoelde waarschuwing meegeven: als je ooit overweegt een nanny in te huren… lees dan De Nanny van Nelle Lamarr.. of toch misschien maar liever niet!

Vanaf het eerste hoofdstuk word je het verhaal ingezogen: Ava, kersverse moeder en compleet uitgeput, krijgt hulp in huis in de vorm van een ogenschijnlijk perfecte nanny. Maar vanaf het moment dat Marley haar entree maakt, voel je het — dit gaat gruwelijk mis. En dat is precies waar Lamarr in uitblinkt: een onderhuidse spanning opbouwen waarbij je steeds twijfelt aan wat echt is.

Wat deze thriller zo goed maakt, is hoe dicht je op de huid van Ava zit. Haar vermoeidheid, haar verwarring, haar gevoel buitengesloten te worden in haar eigen huis — het is bijna tastbaar. Lamarr beschrijft haar mentale worstelingen zó overtuigend dat je bijna Ava wilt waarschuwen.

En dan hebben we het nog niet eens over Marley gehad. Nurse Marley. Serieus, een van de engste personages die ik in tijden ben tegengekomen. Niet op een bloederige horror-manier, maar juist door haar perfect vileine buitenkant en creepy intenties. Je voelt gewoon dat ze geen enkel goed motief heeft, al doet ze nog zo lief.

Lamarr’s schrijfstijl is vlot, filmisch bijna. De korte hoofdstukken zijn precies lang genoeg om je niet te laten stoppen met lezen. En net als je denkt: “Ah, ik snap het nu wel,” komt er weer een draai waardoor je alles opnieuw moet herzien. Heerlijk frustrerend.

Voor fans van auteurs als Freida McFadden (en ja, leuk detail: ze zijn vriendinnen) is dit sowieso een dikke aanrader. Maar ook als je normaal niet zo van thrillers bent, maar wél van psychologische spanning en personages met een duister randje — ga dit boek lezen.