Lezersrecensie
Een ontroerend verhaal dat indruk maakt.
Soms lees je een boek dat je zo diep raakt dat je het niet kunt wegleggen. Dit is er zo eentje. Liften naar de hemel neemt je mee in het turbulente leven van de zestienjarige Quintin, en wauw... wat een achtbaan van emoties.
Het verhaal wordt verteld vanuit Quintin zelf, en dat maakt het extra bijzonder. Zijn stem is rauw, eerlijk, en vooral ontroerend. Dit is geen standaard coming-of-age verhaal; het is een verhaal over veerkracht, overleven en het vinden van licht in de donkerste tijden.
Quintin wordt door zijn ouders naar een afgelegen plek in Canada gestuurd, hopend dat een streng religieuze gemeenschap hem op het rechte pad kan brengen. Maar wat hij daar vindt, is allesbehalve steun of liefde. Zijn gastgezin ziet hem als huishoudelijke hulp, en de boer bij wie hij terechtkomt gelooft dat een harde aanpak hem "zal verbeteren". Ondanks alles blijft Quintin zichzelf en probeert hij het beste te maken van zijn barre omstandigheden.
De band die Quintin ontwikkelt met Ruthie, de jongste dochter in het gezin, is een lichtpuntje in zijn donkere dagen. Ruthie, met haar vrolijke "hoera"-kreten, weet steeds een lach op zijn gezicht te toveren. Maar de rest van zijn verblijf zit vol met pijnlijke momenten en flashbacks naar een verleden dat zijn eigen littekens heeft achtergelaten. En toch blijft Quintin overeind. Hij vindt troost in onverwachte vriendschappen: met een kalfje, een dakloze indiaan en Mike, de domineeszoon die net zo worstelt met zijn plek in de wereld.
Wat dit boek zo krachtig maakt, is dat het je niet alleen meeneemt in Quintins strijd, maar ook in zijn hoop. Zijn vermogen om steeds opnieuw op te staan, zelfs wanneer het leven hem blijft neerdrukken, is hartverscheurend en inspirerend tegelijk. De schrijfstijl is prachtig en brengt de Canadese natuur tot leven, net als de harde realiteit van Quintins bestaan.
Ik heb gehuild, gelachen en vooral enorm meegeleefd. Liften naar de hemel is een ontroerend meesterwerk dat je bijblijft, lang nadat je de laatste pagina hebt omgeslagen. Een aanrader voor iedereen die houdt van verhalen die binnenkomen en je even niet meer loslaten.
Het verhaal wordt verteld vanuit Quintin zelf, en dat maakt het extra bijzonder. Zijn stem is rauw, eerlijk, en vooral ontroerend. Dit is geen standaard coming-of-age verhaal; het is een verhaal over veerkracht, overleven en het vinden van licht in de donkerste tijden.
Quintin wordt door zijn ouders naar een afgelegen plek in Canada gestuurd, hopend dat een streng religieuze gemeenschap hem op het rechte pad kan brengen. Maar wat hij daar vindt, is allesbehalve steun of liefde. Zijn gastgezin ziet hem als huishoudelijke hulp, en de boer bij wie hij terechtkomt gelooft dat een harde aanpak hem "zal verbeteren". Ondanks alles blijft Quintin zichzelf en probeert hij het beste te maken van zijn barre omstandigheden.
De band die Quintin ontwikkelt met Ruthie, de jongste dochter in het gezin, is een lichtpuntje in zijn donkere dagen. Ruthie, met haar vrolijke "hoera"-kreten, weet steeds een lach op zijn gezicht te toveren. Maar de rest van zijn verblijf zit vol met pijnlijke momenten en flashbacks naar een verleden dat zijn eigen littekens heeft achtergelaten. En toch blijft Quintin overeind. Hij vindt troost in onverwachte vriendschappen: met een kalfje, een dakloze indiaan en Mike, de domineeszoon die net zo worstelt met zijn plek in de wereld.
Wat dit boek zo krachtig maakt, is dat het je niet alleen meeneemt in Quintins strijd, maar ook in zijn hoop. Zijn vermogen om steeds opnieuw op te staan, zelfs wanneer het leven hem blijft neerdrukken, is hartverscheurend en inspirerend tegelijk. De schrijfstijl is prachtig en brengt de Canadese natuur tot leven, net als de harde realiteit van Quintins bestaan.
Ik heb gehuild, gelachen en vooral enorm meegeleefd. Liften naar de hemel is een ontroerend meesterwerk dat je bijblijft, lang nadat je de laatste pagina hebt omgeslagen. Een aanrader voor iedereen die houdt van verhalen die binnenkomen en je even niet meer loslaten.
1
Reageer op deze recensie