Lezersrecensie
heftig maar eerlijk verhaal.
Voordat ik dit boek in handen kreeg had ik nooit van Leslie Keijzer gehoord en ook nog nooit van het programma “Echte Gooise meisjes” terwijl ik notabene in het Gooi woon. Misschien komt dit omdat ik meestal een boek pak en zelden televisie kijk. Wel was ik ontzettend benieuwd naar dit eerlijke verhaal van deze jonge vrouw.
In ‘Mama huilt harder’ deelt Leslie haar eigen ervaringen met het moederschap. Wat gebeurt er als je harder huilt dan je baby, maar niet weet waarom? Na de geboorte van haar zoontjes (nu 4 en 2) ervaart Leslie steeds sterkere gevoelens van somberheid en angst. Vaak zit ze huilend bij de huisarts maar die adviseert haar om goed uit te rusten en stuurt haar naar huis.
Pas veel later ontdekt ze dat het om een postnatale (post partum) depressie gaat en vallen er puzzelstukjes op hun plek. Maar dan heeft zij al jaren van worstelen achter de rug.
Het boek is geschreven in een toegankelijke en eenvoudige stijl. De korte, bondige hoofdstukken van 4-5 pagina's zorgen ervoor dat je snel door het verhaal heen gaat. De laatste hoofdstukken, waarin Leslie gesprekken heeft met haar verloskundige, haar vriendin en haar man Goof, zijn bovendien heel oprecht en intrigerend. Door terug te kijken op de moeilijke tijd maak je het verhaal echt mooi af.
Het is bewonderenswaardig hoe Leslie zich zo kwetsbaar heeft durven opstellen en dit boek heeft geschreven. Ook het geduld en de liefde van haar man vond ik bijzonder en voelbaar door het hele verhaal heen. Het is schokkend hoe vaak een postnatale depressie wordt genegeerd of onderschat. Daarom is het des te waardevoller dat Leslie dit onderwerp op een luchtige, maar toch ook serieuze manier bespreekbaar heeft gemaakt.
Hoewel ik mijn bevallingen en kraamtijd (gelukkig) anders heb ervaren, vond ik toch herkenbare elementen in haar verhaal. Dat maakt het boek zo mooi, eerlijk en bijzonder om te lezen.
In ‘Mama huilt harder’ deelt Leslie haar eigen ervaringen met het moederschap. Wat gebeurt er als je harder huilt dan je baby, maar niet weet waarom? Na de geboorte van haar zoontjes (nu 4 en 2) ervaart Leslie steeds sterkere gevoelens van somberheid en angst. Vaak zit ze huilend bij de huisarts maar die adviseert haar om goed uit te rusten en stuurt haar naar huis.
Pas veel later ontdekt ze dat het om een postnatale (post partum) depressie gaat en vallen er puzzelstukjes op hun plek. Maar dan heeft zij al jaren van worstelen achter de rug.
Het boek is geschreven in een toegankelijke en eenvoudige stijl. De korte, bondige hoofdstukken van 4-5 pagina's zorgen ervoor dat je snel door het verhaal heen gaat. De laatste hoofdstukken, waarin Leslie gesprekken heeft met haar verloskundige, haar vriendin en haar man Goof, zijn bovendien heel oprecht en intrigerend. Door terug te kijken op de moeilijke tijd maak je het verhaal echt mooi af.
Het is bewonderenswaardig hoe Leslie zich zo kwetsbaar heeft durven opstellen en dit boek heeft geschreven. Ook het geduld en de liefde van haar man vond ik bijzonder en voelbaar door het hele verhaal heen. Het is schokkend hoe vaak een postnatale depressie wordt genegeerd of onderschat. Daarom is het des te waardevoller dat Leslie dit onderwerp op een luchtige, maar toch ook serieuze manier bespreekbaar heeft gemaakt.
Hoewel ik mijn bevallingen en kraamtijd (gelukkig) anders heb ervaren, vond ik toch herkenbare elementen in haar verhaal. Dat maakt het boek zo mooi, eerlijk en bijzonder om te lezen.
1
Reageer op deze recensie