Een prachtig verhaal getekend door de oorlog.

Jerrad Hoff heeft het weer gedaan. Als je ooit een boek van hem hebt gelezen, weet je dat hij een meester is in het scheppen van verhalen die je diep raken. Als je dat nog niet hebt gedaan, dan is Rose de perfecte kennismaking. Zijn personages zijn altijd zo menselijk, zo rauw en echt, dat ze dagenlang in je hoofd blijven rondspoken.

In Rose neemt Hoff je mee naar een van de donkerste periodes uit de geschiedenis: het door de nazi's bezette Frankrijk in 1941. We volgen de vijftienjarige Rose Valmont, een meisje dat te snel volwassen moet worden door de gruwelijkheden om haar heen. Wat begint als een verhaal over overleven, groeit uit tot iets veel groters: moed, verzet en de kracht van liefde. Want zelfs te midden van alle chaos en pijn, vindt Rose iemand die haar weer laat voelen dat ze méér is dan alleen een strijder.


Wat ik zo mooi vind aan Hoff is hoe hij zijn personages tot leven brengt. Rose is niet zomaar een heldin; ze is menselijk. Je voelt haar pijn, haar twijfels, haar kracht. En dan die jongen die opeens in haar leven verschijnt... Hij ziet niet alleen de verzetsstrijder in haar, maar ook gewoon het meisje dat ze nog had kunnen zijn zonder al die ellende. Je gunt haar die liefde zo. Maar ja, oorlog en romantiek gaan niet echt hand in hand, en dat voel je op elke bladzijde.


Wat het verhaal nog mooier maakt, is de opzet. We springen heen en weer tussen het verleden, waarin Rose vecht voor vrijheid, en het heden, waarin ze haar kleinkinderen eindelijk alles vertelt. Dat maakt het niet alleen een spannend verhaal, maar ook een emotionele terugblik op een leven dat getekend is door oorlog.

Hoff heeft zich laten inspireren door echte verzetshelden, en dat merk je. Het maakt het verhaal nog indrukwekkender. Je krijgt echt respect voor de vrouwen die hun leven riskeerden om anderen te helpen. Dat stukje realiteit geeft dit boek extra diepgang.

En dan dat einde. Hoff weet altijd hoe hij je raakt, en Rose is geen uitzondering. Het is verrassend, prachtig en – ja hoor – het laat je met een brok in je keel achter. Je kunt gewoon niet anders dan even stil zijn als je het boek dichtslaat.

Kortom: Rose is een boek dat je absoluut moet lezen. Het is heftig, het is mooi, en het laat je niet los. Perfect voor iedereen die van een verhaal houdt dat recht je hart in schiet.