Een origineel, gedurfd en vooral aangrijpend verhaal.

Emma Anna weet met “Wie zonder zonde is” een verhaal neer te zetten dat niet alleen raakt, maar ook wringt, schuurt en intrigeert. Haar eerlijke, directe schrijfstijl maakt dat je geen moment afstand kunt nemen van wat zich tussen de regels afspeelt. Dit is geen verhaal dat je gedachteloos uitleest; het dwingt je tot voelen, nadenken en misschien zelfs twijfelen.

Anna is 22, eigenzinnig en trekt zich weinig aan van grenzen—behalve als het de grenzen zijn die ze bewust opzoekt. Ze is opgegroeid bij haar diep gelovige grootouders, wat haar leven in twee uitersten verdeelt: haar vrijgevochten kant en de zondagsrituelen in de kerk. Die laatste leken ooit een sleur, tot de komst van Corneel.

Corneel, bijna 30 en toegewijd aan zijn geloof, heeft altijd vastgehouden aan zijn celibataire levenspad. Maar dan is daar Anna. Een beproeving, een verleiding, een vonk die niet te negeren is. Hun ontmoeting zet alles op losse schroeven.

Wat dit boek zo sterk maakt, is hoe intens beide hoofdpersonen zijn uitgewerkt. Je vóélt de innerlijke strijd, je begrijpt hun verlangens, hun worstelingen, hun pogingen om het juiste te doen—al is dat ‘juiste’ lang niet altijd helder. De spanning tussen hen wordt meesterlijk opgebouwd en de liefde die groeit, voelt puur, maar ook gevaarlijk. Emma Anna laat zonder aarzeling zien hoe ingewikkeld verlangen en schuldgevoel kunnen zijn.

Daarnaast valt op hoe goed de auteur zich heeft verdiept in het katholieke geloof. Ze beschrijft de rituelen, regels en twijfels van iemand die worstelt met zijn overtuigingen op een geloofwaardige en respectvolle manier.

En natuurlijk, voor wie bekend is met Emma Anna: ja, ook in dit boek zijn de scènes tussen Anna en Corneel niet voor tere zielen. Pittig, spicy, intens en op het randje—precies zoals je mag verwachten.

Wie zonder zonde is laat je achter met een hoofd vol gedachten en een hart dat nog napijnt. Een origineel, gedurfd en vooral aangrijpend boek.