Een warme feelgood met diepgang

“ Het huis met het blauwe dak “ geschreven door Margareth Hillebrandt.

Na de dood van haar grote liefde Ralph lukt het Juliette niet meer om van het leven te genieten.
Haar luxe penthouse waar alles aanwezig is en geld geen rol speelt voelt koud en leeg aan. Dan komt ze onder valse voorwendselen terecht in een riante zorgvilla in de hoop de eenzaamheid te verdrijven.
Hoewel de meeste ouderen het wel goed vinden hoe het gaat is het Juliette een doorn in het oog.
Dan maakt zij kennis met Max een rasechte Hagenees met een grote mond maar zijn hart op de juiste plaats. Twee totaal verschillende mensen, de een geaffecteerd in haar taalgebruik, de ander recht voor zijn raap, een groter contrast is niet denkbaar.
Samen komen ze tegen de gevestigde orde in opstand, beleven mooie avonturen en vullen elkaar geweldig aan.
Dan blijkt dat oudere mensen tot meer in staat zijn dan gedacht en met hulp van buitenaf ontstaat er een prachtig plan wat ook gerealiseerd gaat worden.
Een huis waar de oudere mens weer op waarden wordt geschat en een zinvolle besteding van hun oude dag mogen ervaren.
Een boek met een diepe maatschappelijke onderlaag wat schrijnende thema’s aan het licht brengt zoals : eenzaamheid onder de ouderen, het afschrijven van deze generatie, woningnood en het doen verdwijnen van de bejaardenhuizen.
Juliette en Max vertellen beide over hun leven en hoe het zo gekomen is. Dit alles met humor en een serieuze ondertoon en tijdens het lezen ga je van beide houden en krijg je steeds meer begrip over wat hen bezighoudt. Het boek leest prettig, is heel beeldend en je leest het met een lach en een traan.
Iedereen wil graag oud worden, maar oud zijn is totaal anders.
Als je dan het geluk mag hebben als het zover is en je komt bij Max en Juliette terecht heb je een prachtige oude dag in het verschiet