Verdrietig en mooi

“ Ik wil gewoon mijn moeder terug “ geschreven door Marthe Walter.

Geboren in een fijn gezin met een broer en een zus. Als de relatie van haar ouders stukloopt staat moeder er alleen voor en zij doet dit prima. De kinderen hebben daar fijne herinneringen aan.
Moeder krijgt een nieuwe vriend en in eerste instantie is alles prima ook is deze man een leuke vader voor de kinderen.
Dan breekt wereldwijd de corona uit, de lockdown een feit en het toverwoord vaccineren. Moeder en de kinderen staan hierin lijnrecht tegenover elkaar en polarisatie drijft ze nog verder uit elkaar. Wat is de waarheid, wie moet je geloven en de rol van de media is ook niet altijd goed te noemen. Waar is haar lieve nuchtere moeder gebleven en hoe komt het dat zij zo wars is van alles en niemand meer gelooft.
De zoektocht van Marthe, de boosheid en de onmacht om haar moeder op deze manier kwijt te raken is groot. Dit is heel intens om te lezen.
De angsten van haar moeder nemen steeds ernstiger vormen aan en de zorgen steeds groter.
Langzaam krijgen moeder en dochter begrip voor de mening van elkaar en accepteren dat iedereen vrij is om te denken wat hij of zij wil.
Er staan prachtige citaten in het boek zoals:
Er zijn altijd twee mensen die elkaar kwijtraken.
Het verhaal kent geen gelukkig eind maar een nieuw begin.
De mama die wij kende is niet meer.
Een ontroerend, triest en eerlijk verhaal waarin moeder en dochter elkaar de door omstandigheden kwijt raken.
Het boek heeft een prima schrijfstijl en leest prettig.
Mooie personages, geweldig beschreven met alles wat daar bij hoort. Het is ook wel een leerzaam boek als je dat wilt zien.