Verdrietig verhaal, mooi beschreven.

“ Ruud de roemrijke wolf “ geschreven door Hélène Wagener.

Dit aangrijpende verhaal neemt ons mee in het leven van de familie van Ruud. Een fijn gezin, vader Leon, moeder Regien en de zonen Lars, Ruud en Nick.
Ruud is een lieve, vrolijke, ondeugende en ondernemende jongen die altijd in is voor een grap maar diep in zijn hart heel onzeker.
Dan slaat het noodlot hard toe en maakt Ruud een eind aan zijn jonge leven.
Regien probeert er achter te komen waarom Ruud het niet meer zag zitten en tot deze daad is gekomen.
Stukje bij beetje krijgen wij een kijkje in het leven van Ruud maar de grote vraag voor zijn familie blijft het waarom.
De auteur verwoordt dit heel mooi en integer en heeft het er zelf regelmatig moeilijk mee.
Je leest over alle aspecten van het leven en de vraag van de omgeving, had ik beter op moeten letten, of waarom heb ik dit niet gezien. De familie en vrienden hebben elk zo hun eigen kijk op deze verdrietige gebeurtenis.
Ook zijn er heel veel mooie en liefdevolle herinneringen aan en met Ruud van zowel de familie als zijn vrienden en de kunst is om deze vast te houden en die van Ruud te blijven herinneren.
De opbouw van het boek is wat rommelig terwijl het een goed verhaal is. Kwetsbare hoofdpersonen die hun eigen ervaringen vertellen en dit heel eerlijk doen.
Het verhaal raakt je, maar het zou ook een steun kunnen zijn voor mensen die dit ook hebben moeten meemaken. Ook al blijft de vraag “waarom “altijd open bij zo’n triest gebeuren.
Een boek met een lach en een traan.