Lezersrecensie
Tussen heden en verleden.
“ Verloren in het verleden “ geschreven door P.M Pauwels
Na het lezen van de heftige proloog proef je direct de sfeer van het boek.
Als Sofie bloemen op het graf van haar overleden ouders brengt is zij getuige van een ontvoering. Het blijkt Giuliano Rossi te zijn de chauffeur van de diamantair Aron Levi.
Sofie is een vrouw van rond de veertig en haar ouders zijn twintig jaar geleden bij een auto ongeluk om het leven gekomen. Haar beroep is vertaalster en zij moet hard werken om zichzelf te kunnen onderhouden.
Een middag in de week is zij vrijwilligster in een hospice en doet dit met veel liefde en overgave.
Er ontstaat een mooie korte bijzondere vriendschap tussen twee cliënten van het hospice Victor en Robert beide hebben een speciaal plaatsje in haar hart. Als dan Victor kom te overlijden is Sophie er van overtuigd dat hij vermoord is maar er is niemand die haar gelooft.
Toch is er wel iemand dat is Robert en hij gaat met Sofie op onderzoek uit en dat brengt haar in een aparte situatie met de nodige druk wat haar doet twijfelen.
De spanning loopt als een rode draad door het boek, al moet je wel goed bij de les blijven en blijven nadenken. Drugs en vergelding zijn een belangrijk thema en gaat heel ver terug naar het verleden, waar Sofie ook een groot deel van uitmaakt en wat haar nog steeds pijn doet. Ook de liefde laat zich niet onbetuigd evenals regelmatig wat humor. De verschillende verhaallijnen lopen langs elkaar en het plot is goed gevonden
Met name het personage van Sofie wordt heel goed uitgewerkt.
De cover is mooi en een beetje mysterieus met rustige sobere kleuren.
In het hoofdstuk “ de feiten ” vertelt de auteur hoe ze tot het schrijven van het boek gekomen is en wat haar bronnen zijn.
Het boek is fictie al zitten er ook stukken in die op waarheid berusten.
Een boek wat je met tegenzin naast je neerlegt omdat het uit is en je het even op je moet laten inwerken.
Na het lezen van de heftige proloog proef je direct de sfeer van het boek.
Als Sofie bloemen op het graf van haar overleden ouders brengt is zij getuige van een ontvoering. Het blijkt Giuliano Rossi te zijn de chauffeur van de diamantair Aron Levi.
Sofie is een vrouw van rond de veertig en haar ouders zijn twintig jaar geleden bij een auto ongeluk om het leven gekomen. Haar beroep is vertaalster en zij moet hard werken om zichzelf te kunnen onderhouden.
Een middag in de week is zij vrijwilligster in een hospice en doet dit met veel liefde en overgave.
Er ontstaat een mooie korte bijzondere vriendschap tussen twee cliënten van het hospice Victor en Robert beide hebben een speciaal plaatsje in haar hart. Als dan Victor kom te overlijden is Sophie er van overtuigd dat hij vermoord is maar er is niemand die haar gelooft.
Toch is er wel iemand dat is Robert en hij gaat met Sofie op onderzoek uit en dat brengt haar in een aparte situatie met de nodige druk wat haar doet twijfelen.
De spanning loopt als een rode draad door het boek, al moet je wel goed bij de les blijven en blijven nadenken. Drugs en vergelding zijn een belangrijk thema en gaat heel ver terug naar het verleden, waar Sofie ook een groot deel van uitmaakt en wat haar nog steeds pijn doet. Ook de liefde laat zich niet onbetuigd evenals regelmatig wat humor. De verschillende verhaallijnen lopen langs elkaar en het plot is goed gevonden
Met name het personage van Sofie wordt heel goed uitgewerkt.
De cover is mooi en een beetje mysterieus met rustige sobere kleuren.
In het hoofdstuk “ de feiten ” vertelt de auteur hoe ze tot het schrijven van het boek gekomen is en wat haar bronnen zijn.
Het boek is fictie al zitten er ook stukken in die op waarheid berusten.
Een boek wat je met tegenzin naast je neerlegt omdat het uit is en je het even op je moet laten inwerken.
1
Reageer op deze recensie