Goed verhaal.

“ Wevers van het verzet “ geschreven door Jeroen Kuypers.

Na recentelijk het boek “ De laatste lente aan de Seine “van deze auteur gelezen te hebben was ik nu wel heel nieuwsgierig naar dit boek.
Sylvia Dusault is de dochter van een rijke textielfabrikant uit Oldenzaal in Twente.
Zij wordt geacht haar vader op te volgen in het bedrijf, maar vader is een moeilijke man en vindt het lastig om iets aan zijn dochter over te laten en houdt zelf de teugels strak in handen.
Het is begin negentienhonderd ,de zaken gaan slecht en de angst voor een oorlog is groot.
Sylvia ongedurig als ze is wil iets concreets doen en sluit zich aan bij het verzet.
Als dan begin mei de Duitsers Nederland binnen vallen is de oorlog een feit. Binnen de fabriek moeten er moeilijke keuzes gemaakt worden, werken voor de Duitsers of personeel ontslaan.
Dan doet het verzet een beroep op Sylvia om een Franse gevluchte krijgsgevangene naar een schuilplek te brengen.
Doordat zij redelijk Frans spreekt is zij hiervoor de juiste persoon. De ontsnapte gevangene is korporaal Guy Meyer uit het Franse leger en is uit een Duits gevangenenkamp ontsnapt.
Er ontslaat tussen hen beide een prille relatie waar ze zich alle twee goed bij voelen. Het is mooi om te lezen hoe zich dit ontwikkeld en het leven toch gewoon doorgaat.
Goede verhaallijnen waarbij je de worsteling ziet als er beslissingen genomen moeten worden die haaks op elkaar staan. Het is een prachtig verhaal waarbij fictie en non-fictie met elkaar verweven worden zonder sentimenteel te worden. Een stukje Nederlandse geschiedenis die we nooit mogen vergeten. De auteur heeft een prettige schrijfstijl, het leest als een trein en raakt je regelmatig. Goede karakters waarbij je niet alles te weten komt en de angst om te hechten toch wel aanwezig is.
Het einde had ik anders verwacht al is het wel Sylvia ten voeten uit.