Lezersrecensie
Een moedig en kwetsbaar boek
Ik las “Boreling” in twee dagen uit. De schrijver Martin Koot nam me vanaf het begin mee in zijn levensverhaal.
Geen literair boek, maar een rauw en eerlijk verhaal over de impact van misbruik op zijn leven. Integer en ingetogen geschreven,
Het eerste deel gaat over Martins jeugd. Als jongste van vier broers voelde hij zich niet gezien. Dat maakte hem kwetsbaar voor de aandacht van een onderwijzer die hem wel zag. Die leraar had een steunpilaar, een vertrouwenspersoon moeten zijn, maar maakte gruwelijk misbruik van zijn positie. Aangrijpend hoe de jonge Martin in een loyaliteitsconflict terecht komt. De vriendschapsband die er ook is, maakt dat hij het contact niet verbreekt.
Verdrietig om te lezen, hoe Martin worstelt met schuldgevoelens: waarom stopte ik dit niet? en later zijn gevoel van verantwoordelijkheid naar nieuwe slachtoffers die er -mede door zijn stilzwijgen- zouden volgen.
Het tweede deel gaat over de (v)echtscheiding van Martin en de gevolgen daarvan voor zijn kinderen. Hij dacht zijn verleden van misbruik te hebben afgesloten, maar dat blijkt toch impliciet door te werken. Zowel negatief als positief. Het verhaal is terughoudend over Lotte (de ex-vrouw van Martin), maar tussen de regels door is de pijn voelbaar. Uitvoerig belicht de schrijver het falen van Jeugdzorg en hulpverlening. Zijn onophoudelijke strijd tegen onrechtvaardigheid en het niet luisteren naar de kinderen die buiten hun schuld in een spagaat tussen beide ouders terecht kwamen.
Martin is er sterk uitgekomen: van een man die conflicten vermijdt tot een vader die voor zijn kinderen strijdt.
Zien en gezien worden is het hoofdthema van dit moedige en kwetsbare boek. Boreling is het waard gelezen te worden door alien die te maken hebben (gehad) met misbruik en/of een vechtscheiding.
Geen literair boek, maar een rauw en eerlijk verhaal over de impact van misbruik op zijn leven. Integer en ingetogen geschreven,
Het eerste deel gaat over Martins jeugd. Als jongste van vier broers voelde hij zich niet gezien. Dat maakte hem kwetsbaar voor de aandacht van een onderwijzer die hem wel zag. Die leraar had een steunpilaar, een vertrouwenspersoon moeten zijn, maar maakte gruwelijk misbruik van zijn positie. Aangrijpend hoe de jonge Martin in een loyaliteitsconflict terecht komt. De vriendschapsband die er ook is, maakt dat hij het contact niet verbreekt.
Verdrietig om te lezen, hoe Martin worstelt met schuldgevoelens: waarom stopte ik dit niet? en later zijn gevoel van verantwoordelijkheid naar nieuwe slachtoffers die er -mede door zijn stilzwijgen- zouden volgen.
Het tweede deel gaat over de (v)echtscheiding van Martin en de gevolgen daarvan voor zijn kinderen. Hij dacht zijn verleden van misbruik te hebben afgesloten, maar dat blijkt toch impliciet door te werken. Zowel negatief als positief. Het verhaal is terughoudend over Lotte (de ex-vrouw van Martin), maar tussen de regels door is de pijn voelbaar. Uitvoerig belicht de schrijver het falen van Jeugdzorg en hulpverlening. Zijn onophoudelijke strijd tegen onrechtvaardigheid en het niet luisteren naar de kinderen die buiten hun schuld in een spagaat tussen beide ouders terecht kwamen.
Martin is er sterk uitgekomen: van een man die conflicten vermijdt tot een vader die voor zijn kinderen strijdt.
Zien en gezien worden is het hoofdthema van dit moedige en kwetsbare boek. Boreling is het waard gelezen te worden door alien die te maken hebben (gehad) met misbruik en/of een vechtscheiding.
3
Reageer op deze recensie