Hoe nevels oplossen

Hoe de nevels oplossen.

“Nevels” is de tweede roman van Marceline de Waard, daarnaast schreef ze een novelle en een aantal verhalenbundels.
Haar nieuwste boek speelt zich af in Drenthe, waar de moeder van hoofdpersoon Fay woont.
De verhoudingen tussen Fay en haar broer Olaf komen op scherp te staan, wanneer ze de geestelijke gezondheid van hun moeder verschillend beoordelen.
Wanneer Fay besluit deels bij haar moeder in te trekken om haar te helpen, heeft dat grote gevolgen voor haar huwelijk met Frank. De onderlinge verschillen komen steeds meer aan het licht.

Marceline heeft een soepele, beeldende schrijfstijl die zeer aangenaam leest. Haar beelden zijn origineel, pakkend en sfeervol.
Heel sterk vind ik de psychologische tekening van haar personages in “Nevels”. Het boek is geschreven vanuit het ik-perspectief van Fay. De andere personages leren we kennen via levensechte dialogen en verhalen van anderen.
Ik heb genoten van Rodney (de vriend van Olaf) die een belangrijke rol heeft gespeeld bij de bewustwording van Fay. Ook van Martje, de huishoudster die met haar warmte een oase van rust vormde in Fay’s leven. De bijfiguren verlevendigen het verhaal. Ik noem met name boer Bijker, de broer van Martje met zijn sterke gevoel voor rechtvaardigheid.

Wat “Neveis” bijzonder maakt, zijn de oude volksverhalen en Keltische mythen die erin verwerkt zijn.
De setting, de terugkerende nevels zijn zo verweven in het verhaal dat ze zelf ook een personage vormen. Van wezenlijk belang voor het verhaal.

De spanning is goed opgebouwd en werkt toe naar de climax/ de onthulling van geheimen aan het einde.
Het boek is chronologisch opgebouwd met daarbinnen terugblikken. Wat de spanning erin houdt, zijn de geheimen die ontraadseld moeten worden. Niet alleen van de moeder van Fay, maar ook van haar jeugdvriend Jeroen.
De hoofdstukken worden een paar keer afgewisseld met passages, in cursief, in een meer poëtische taal. Later wordt de betekenis van deze stukjes duidelijk.

De problematiek van een ouder die verward is, de verhouding broers-zussen die daardoor op scherp komt te staan, is heel herkenbaar en goed neergezet. Het hartverscheurende leed van de dochter die haar moeder ziet wegglijden in verwardheid, laat de schrijfster op een gevoelige manier zien, zonder sentimenteel te worden.

Marceline maakt waar wat in de flaptekst staat: “een volgende stap in haar schrijverschap. Ik hoop dat dat inhoudt dat meer lezers de weg naar haar boeken vinden.