Gemiddelde thriller met weinig spanning

Lisa, moeder van 3 kinderen, gaat met haar jongste dochter in het park spelen. De kleine Ella wil graag verstoppertje spelen en vraagt haar moeder om tot 100 te tellen, terwijl ze zich verstopt. Wanneer Lisa haar dochter gaat zoeken slaat de paniek toe. Want Ella is nergens meer te vinden..

Ik tel tot tien wordt verteld vanuit 3 perspectieven. De moeder Lisa die het verdriet van haar gezin toont en de zoektocht van de politie naar de vierjarige Ella, de persoon die Ella heeft meegenomen en Matthew – de zoon van de ontvoerder. Waar Ella is en hoe het met haar gaat blijft niet lang een mysterie. Het verhaal gaat eerder over het verdriet van de familie en de gestoorde geest van de ontvoerder, die een eigen tragedie meemaakte.

Het verhaal is vlot geschreven waardoor je het boek snel kan uitlezen. Echter wordt het bijna nooit echt spannend omdat je weet wat er met Ella gebeurd is. De enige vragen waarop je een antwoord wilt is de reden waarom Ella ontvoerd is en of ze terug bij haar familie zal komen. Er zitten geen grote verrassingen in het boek maar toch wil je als lezer graag weten hoe het verhaal nu juist in elkaar zit. Een gemiddelde domestic thriller dus, zonder veel spanning.