Hebban recensie
Een bijzonder boeiende thriller
Hakan Nesser is een 58 jarige Zweedse docent die als auteur begin jaren 90 bekend werd met zijn bekroonde misdaadromans met inspecteur Van Veeteren in de hoofdrol. Los van de reeks Van Veeteren schreef hij ook enkelen op zichzelf staande boeken. In 1993 kreeg zijn boek Het grofmazige net de prijs voor beste debuut en een jaar later deed hij met Het vierde offer nog beter door de prijs van beste boek in de wacht te slepen. De dode op het strand is het achtste deel in de Van Veeteren reeks die vertaald werd in het Nederlands.
Mikaela Lijphart krijgt op haar achttiende verjaardag wel een erg emotioneel bericht te horen van haar moeder. Haar echte vader blijkt namelijk gevangen te zitten in een psychiatrische instelling voor moord op een scholiere, zestien jaar geleden. Mikaela besluit een bezoek te brengen aan haar vader en enkele uren na haar bezoek blijkt ze van de aardbol te zijn verdwenen. Ewa Moreno, brigadier in het team van inspecteur Van Veeteren bijt zich tijdens haar jaarlijkse vakantie vast in deze verdwijning. Ze is namelijk toevallig een van de laatste die Mikaela levend heeft gezien in de trein op weg naar haar vakantiebestemming. Wat ging er schuil achter het huilende meisje in de trein en wat te denken van de ongeruste moeder die ook spoorloos blijkt te zijn. Moreno ontdekt het afschuwelijke verhaal van Mikaelas vader, en kan moeilijk geloven dat zestien jaar na de feiten bepaalde factoren uit het onderzoek blijkbaar nog steeds kwaad bloed zetten, zelfs bij mensen uit haar eigen team. Was is het verband? Hoe ziet de dunne draad tussen 1983 en 1999 eruit?
De reeks over inspecteur Van Veeteren (die eigenlijk als personage nog amper aan bod komt in het boek nu hij sinds 3 jaar van loopbaan is veranderd en handelaar in antiquarische boeken is geworden) blijft een succesverhaal. Het waarom is vrij eenvoudig. De personages uit de oorspronkelijk entourage zijn menselijk en blijken net als in het echte leven te veranderen van baan, woonplaats en relaties. Zaken die Nesser nauwkeurig in het oog houdt tijdens het schrijven van zijn boeken.
De mens is een dier met een vunzige ziel. En een gigantisch vermogen om die schoon te poetsen. Met dit citaat uit De dode op het strand dekt Nesser de volledige lading van zijn boek. Nesser is erin geslaagd een bijzonder boeiende thriller te schrijven. Hoe ziek is het menselijk brein en tot hoever zijn we als mens in staat onze normen en waarden te beschermen voor de buitenwereld. Tienermoord, pedofilie en krankzinnigheid vormen voldoende stof voor wederom enkele uren opperste leesgenot. Quoteringen voor boeken zijn altijd persoonlijk en voor discussie vatbaar maar dit boek verdient absoluut een 5de ster. Puur leesplezier.
Mikaela Lijphart krijgt op haar achttiende verjaardag wel een erg emotioneel bericht te horen van haar moeder. Haar echte vader blijkt namelijk gevangen te zitten in een psychiatrische instelling voor moord op een scholiere, zestien jaar geleden. Mikaela besluit een bezoek te brengen aan haar vader en enkele uren na haar bezoek blijkt ze van de aardbol te zijn verdwenen. Ewa Moreno, brigadier in het team van inspecteur Van Veeteren bijt zich tijdens haar jaarlijkse vakantie vast in deze verdwijning. Ze is namelijk toevallig een van de laatste die Mikaela levend heeft gezien in de trein op weg naar haar vakantiebestemming. Wat ging er schuil achter het huilende meisje in de trein en wat te denken van de ongeruste moeder die ook spoorloos blijkt te zijn. Moreno ontdekt het afschuwelijke verhaal van Mikaelas vader, en kan moeilijk geloven dat zestien jaar na de feiten bepaalde factoren uit het onderzoek blijkbaar nog steeds kwaad bloed zetten, zelfs bij mensen uit haar eigen team. Was is het verband? Hoe ziet de dunne draad tussen 1983 en 1999 eruit?
De reeks over inspecteur Van Veeteren (die eigenlijk als personage nog amper aan bod komt in het boek nu hij sinds 3 jaar van loopbaan is veranderd en handelaar in antiquarische boeken is geworden) blijft een succesverhaal. Het waarom is vrij eenvoudig. De personages uit de oorspronkelijk entourage zijn menselijk en blijken net als in het echte leven te veranderen van baan, woonplaats en relaties. Zaken die Nesser nauwkeurig in het oog houdt tijdens het schrijven van zijn boeken.
De mens is een dier met een vunzige ziel. En een gigantisch vermogen om die schoon te poetsen. Met dit citaat uit De dode op het strand dekt Nesser de volledige lading van zijn boek. Nesser is erin geslaagd een bijzonder boeiende thriller te schrijven. Hoe ziek is het menselijk brein en tot hoever zijn we als mens in staat onze normen en waarden te beschermen voor de buitenwereld. Tienermoord, pedofilie en krankzinnigheid vormen voldoende stof voor wederom enkele uren opperste leesgenot. Quoteringen voor boeken zijn altijd persoonlijk en voor discussie vatbaar maar dit boek verdient absoluut een 5de ster. Puur leesplezier.
2
Reageer op deze recensie