Een donker, complex en intrigerend verhaal

David Hewson is een Brits auteur die we vooral kennen van zijn misdaadserie die zich afspeelt in Rome met in de hoofdrol Nic Costa en. De schaduw van lucifer staat volledig los van deze serie en speelt zich af in Venetië.

Bij de opening van het graf van Susanna Gianni wordt de begraafplaatsbeheerder op gruwelijke wijze vermoord. Tussen de stoffelijke overschotten van Susanna bevindt zich een zeldzame oude viool die door de moordenaar wordt gestolen. Daniel Forster, een Brits student, heeft een zomerbaantje in de bibliotheek van een kunstverzamelaar in Venetië. Hij krijgt de opdracht om de viool te kopen van de dief. Een viool die echter ook gezocht wordt door de ietwat schimmige, rijke en meedogenloze Hugo Massiter, een corrupte Venetiaan. Tijdens zijn zoektocht kruist Daniel het pad van Massiter en komt hij als verdachte in aanraking met de vrouwelijke politierechercheur Giulia Morelli. Hij komt terecht in een web van intriges die hun oorsprong vinden in een moord uit 1733 in hetzelfde Venetië.

De schaduw van lucifer bestaat uit twee parallelle verhaallijnen die qua tijd gescheiden worden door drie eeuwen maar qua verhaallijn ontzettend veel gemeenschappelijk hebben. Het 18de-eeuwse verhaal gaat over een briljant klassiek muziekstuk geschreven door een jodin. Dat maakte haar kwetsbaar voor chantage want joden werden reeds in de 18de eeuw verbannen naar afgesloten getto's. Het stuk kan dus enkel opgevoerd worden als de auteur anoniem blijft, en dus staat er op de partituur geen componist vermeld. In het hedendaagse verhaal over de zoektocht naar de viool komt de partituur terug boven water en vanaf dan vertoont de verhaallijn een parallel verloop maar dan met drie eeuwen tussentijd.

Hewson besteedt echter ontzettend veel aandacht aan het uitwerken van beide verhaallijnen. Geschiedkundig is alles vakkundig uitgekiend en ook de diverse personages zijn ontzettend goed uitgewerkt. Toch haalt dit de snelheid totaal uit het verhaal weg, in die mate zelfs dat het langdradig wordt. Het verhaal komt maar niet 'to the point' wat het ontzettend moeilijk maakt om als lezer je aandacht bij de verschillende verhaallijnen te houden.

De schaduw van lucifer beschrijft een donker, complex en intrigerend verhaal dat constant balanceert op het dunne koord tussen goed en kwaad, maar qua lengte niet in verhouding staat tot de inhoud.