Easy reading met een Duvel binnen handbereik

Pieter Aspe verkocht in Vlaanderen één miljoen boeken in tien jaar tijd. Een unicum dat hij volledig te danken heeft aan zijn populair politieduo Pieter Van In en Guido Versavel. Van In, de ietwat norse, eigenzinnige commissaris en Versavel die met zijn snor en uniform graag de rol van stereotype flik op zich neemt. Naast collega’s zijn de twee echte vrienden en dit zorgt dikwijls voor de nodige grappen en dubbelzinnigheden in de conversaties tussen beide hoofdpersonages. De vijand is boek achtentwintig in de reeks.
Kitty, een ex-liefje van Van In, neemt contact op met Pieter wanneer haar broer Bruno Dewinter, een medewerker bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, al enkele dagen spoorloos is.
Van In staat in het begin afkerig tegen het verzoek van Kitty, maar als hij toch ingaat op haar uitnodiging om elkaar te ontmoeten, ontdekt hij dat ze tijdens hun gesprek worden afgeluisterd. Van In neemt de verdwijning nu wel serieus en neemt samen met zijn collega Guido Versavel het onderzoek naar de verdwijning in handen. Hun spoor leidt naar de vzw Agenor. Agenor was volgens de Griekse mythologie de ‘vader van Europa’ en de vzw blijkt een dekmantel te zijn van de ESSE, de European Secret Service / Service Secret Européon ofwel de Europese versie van de FBI. De ESSE beschikt over informatie dat moslimextremisten op het punt staan dood en vernieling te zaaien in een aantal Europese steden. Bruno Dewinter blijkt een undercoveragent te zijn bij de ESSE en is erin geslaagd zich te infiltreren in een organisatie die zich de ‘Martelaren van Allah’ noemt. Hij heeft informatie dat de organisatie een aanslag wil plegen op het Jan Breydelstadion in Brugge. Iets wat Van In absoluut wil voorkomen en hem wellicht een promotie oplevert op Europees niveau.
De schrijfstijl van Aspe is recht voor z'n raap en eenvoudig van structuur. Zijn personages zijn nauwelijks uitgewerkt, de verhaallijn in De vijand is eenvoudig en Van In drinkt per tien pagina’s ongeveer hetzelfde aantal Duvels. Hoe hij nuchter kan blijven denken, is mij nog steeds een raadsel. En toch is Aspe immens populair.
In De vijand speelt Aspe wederom handig in op de huidige actualiteit. Zo neemt hij de werking van het Belgische politieapparaat op de korrel, becommentarieert hij subtiel de volkerenmoord in Congo en laat hij Europa in de ban van een terreuraanslag.
De cynische opmerkingen van Van In op de politie in het algemeen, de moederrol van Hannelore en de homovriendjes van zijn collega Versavel zijn stuk voor stuk onderwerpen waar Aspe zijn humor in kwijt kan en wat hem volgens mij zo populair maakt. Hij is een schrijver voor het grote publiek en kan zich als geen ander vereenzelvigen met zijn doelgroep. Geen topliteratuur maar dat hoeft ook niet… een leuk verhaal, vlot geschreven voor op een zomers terrasje met een frisse Duvel in de buurt.