Onderwaterthriller met een boodschap

Lincoln Child (1957) eerst werkzaam als uitgever, startte in 1987 de horrorafdeling van St. Martins Press en werkte nog later als systeemanalist. In 1995 stortte hij zich volledig op het schrijven. Eerst verwierf hij met z’n collega Douglas Preston wereldfaam als schrijversduo. Sinds 2002 is hij ook als soloauteur werkzaam. Met wisselend succes.

Op het booreiland Storm King voor de kust van Groenland stuiten werklieden op een onverklaarbaar fenomeen. Howard Asher van de Nationale Oceaandienst wordt erbij gehaald en hij spreekt van de grootste ontdekking aller tijden. Op de bodem van de oceaan zijn sporen gevonden van een oude beschaving. Om toegang te krijgen tot de ontdekte eeuwenoude beschaving bouwt Asher in het grootste geheim het onderzoekscentrum ‘Deep Storm’ op de bodem van de oceaan. Binnen de leef- en onderzoekswereld van Deep Storm duiken na korte tijd een paar onverklaarbare ziekten op. Oud-marinearts Peter Crane wordt in het diepste geheim naar het station gehaald om de medische klachten te onderzoeken. Al gauw merkt hij dat Deep Storm meer is dan wat het voorstelt. Hoe dieper  hij doordringt in de installatie en zijn bewoners hoe meer geheimen deze prijsgeven. De waarheid is angstaanjagend en vormt een bedreiging voor het voortbestaan van de mensheid.

Na het lezen van Deep storm kijk ik vooral met een dubbel gevoel terug op deze actiethriller. Het boek heeft alles van een moderne ultraspannende actieroman. Een origineel plot, een ongewone locatie en vooral veel actie, spionage en sabotage. Goed gevonden cliffhangers op het einde van diverse hoofdstukken laten je het boek moeilijk wegleggen. Het boek is technisch wetenschappelijk zeer sterk onderbouwd. Ook op het gebied van medische kennis heeft Child zich zeker goed laten informeren; wat voor de lezer een paar interessante weetjes oplevert.

Helaas verliest het boek veel van z’n kracht door zijn ongeloofwaardigheid. Het surrealistische onderwaterbouwwerk ‘Deep Storm’ bevat zoveel onmogelijke medewerkers, dekken, kamers, labo’s, etc… dat het op den duur lachwekkend wordt. Alles wat wij hier amper in een gewoon alledaags dorp vinden is daar toevallig wel aanwezig. Het is een element dat mij constant stoorde in het boek. Ook de plot die naar het einde toe meer weg heeft van een goedkope science fiction roman verliest veel van de, in het begin mooie opgebouwde, spanning.

Child slaagt er wel in om een boodschap mee te geven waar we eens over zouden moeten nadenken. Is de mensheid met zijn onophoudelijke drijfveer naar kennis niet bezig met het vernietigen van zijn eigen planeet? Ook de onaantastbaar geachte Amerikaanse militaire suprematie krijgt tussen de regels door een serieuze sneer uit de pan. Men ziet zelden dat een auteur in het genre ‘actiethriller’ erin slaagt een boodschap aan z’n publiek mee te geven die tot nadenken stemt. Op zich al een verdienste.