Waar vroeger Scarpetta uit blonk door een moord op te lossen door haar forensisch onderzoek

komt dit aspect nergens meer aan bod...,Patricia Cornwell, geboren op 9 Juni 1956, in Miami, groeide op in Montreat, Noord-Carolina. Nadat ze afstudeerde werkte ze tot 1990 als technisch schrijfster en computeranalist op het kantoor van de pathologisch-anatomische dienst in Richmond, Virginia; maar niet in een medische functie. Haar eerste misdaadthriller uit 1990 werd aanvankelijk afgewezen door zeven belangrijke uitgeverijen. Cornwell bleef echter volhouden en haar hoofdpersonage Dr. Kay Scarpetta werd uiteindelijk immens populair bij het lezerspubliek. Zo populair zelfs dat de reeks o.a. is bekroond met de Edgar Award en de Gold Dagger Award.
Forensisch patholoog Kay Scarpetta is na haar geweldadige confrontatie met een psychopaat verhuisd naar Charleston, Zuid Carolina. Samen met Lucy, Pete en Benton begint ze een privépraktijk voor forensisch onderzoek. Al snel worden Kay en Benton Wesley naar Italië gestuurd om onderzoek te verrichten naar de dood van de populaire Amerikaanse tennisster Drew Martin. Drew is tijdens haar vakantie in Italië vermoord en haar naakte, verminkte lichaam is gevonden vlakbij het Piazza Navona, in het hart van het historische deel van Rome. De zaak heeft internationaal veel opwinding veroorzaakt. Details over leven en dood worden voortdurend op televisie getoond. Kay en Benton staan echter voor een raadsel. Na hun terugkeer naar de V.S. ontdekt Scarpetta tot haar verbijstering toch een verband tussen de moord op tennisster Drew Martin en een niet opgeloste zaak van een moord op een naamloze jongen en haar oude vijand, de psychiater dr. Marilyn Self. Ook in haar eigen privéleven worstelt Scarpetta voortdurend met haar eigen gevoelens en haar gevoelens voor anderen. De verzuurde samenwerking met Pete Martino bereikt een triestig hoogtepunt.
Ik ben een Scarpettafan van het eerste uur. Steeds opnieuw is het uitkijken geblazen wanneer een nieuw boek in de populaire reeks van Patricia Cornwell verschijnt. Een behoefte die de laatste jaren steeds minder aan de verwachtingen kan voldoen. Toen Cornwell in haar eerste boeken nog veel aandacht besteedde aan de forensische geneeskunde op zich, laat dit in haar laatste boeken steeds meer en meer te wensen over. De persoonlijke relaties van de hoofdpersonages krijgen meer de bovenhand dan de eigenlijke moordonderzoeken. Enorm spijtig, want Cornwell verliest hier enorm veel van haar talent en potentieel. Ze was begin jaren ’90 een trendsetter. Kwam met een compleet nieuw genre op de markt, en werd immens populair. Dat je dan als auteur eens wat anders wil kan ik nog begrijpen, maar dat je steeds maar dieper weg zakt in dit moeras doet bij mij een alarmbel rinkelen. Never change a winning team geldt mijn inziens ook hier. Cornwell blijft een begenadigd schrijfster maar de geloofwaardigheid van Dodenrol is ver te zoeken. Het plot is zo ingewikkeld en onwaarschijnlijk dat het bijna lachwekkend is. Waar vroeger Scarpetta uit blonk door een moord op te lossen door haar forensisch onderzoek, komt dit aspect nergens meer aan bod in Dodenrol. Het is een samenraapsel van toevalligheden die uiteindelijk resulteren in een onbegrijpelijk slot.
Dodenrol was een echte teleurstelling en een absolute uitdaging om het te beëindigen. Alleen de echte Scarpetta fans zullen dit nog blijven slikken. Voor de incidentele lezer is het mijn inziens tijdverlies. Als Cornwellfan van het eerste uur zal ik ook spoedig afhaken als het niveau zo pover blijft.