Trage literaire thriller

Edwardson debuteerde als schrijver in 1995 met zijn boek Till allt som varit dött en won hiermee onmiddellijk een prijs voor beste thrillerdebutant. In zijn derde boek Dans met een engel introduceerde hij het personage van hoofdcommissaris Erik Winter, wat de start betekende van een succesvolle reeks thrillers met Winter in de hoofdrol die zich telkens afspelen in en rond Göteborg. Edwardson is zeer succesvol in eigen land maar ook ver daarbuiten. Het in 2008 verschenen boek Den sista vintern (De laatste winter), is het tiende en laatste deel in de reeks rond Erik Winter en de politie van Göteborg.
Op de vooravond van midzomernacht worden in een buurtwinkel in een voorstad van Göteborg de lijken van drie mannen aangetroffen. Hun gezichten zijn gruwelijk verminkt. Inspecteur Erik Winter die net terug is van enkele maanden verblijf in het zonnige Spanje leidt het onderzoek en kan de slachtoffers snel identificeren. De slachtoffers zijn Jimmy Foro, de eigenaar van de winkel die zeven jaar eerder als politiek vluchteling uit Nigeria immigreerde, Hiwa Aziz en Said Rezai; Koerden die illegaal in het land verbleven.
Er zijn geen getuigen van de moordpartij, alleen een taxichauffeur die enkele minuten na de feiten toevallig bij de winkel stopte om sigaretten te halen en die meent voetstappen te hebben gehoord die wegvluchtten. Ook een fiets die bij de buurtwinkel wordt gevonden trekt de aandacht van de speurders.
Enkele dagen later wordt er ook een vierde slachtoffer gevonden. De vrouw van Said, Shahnaz wordt vermoord teruggevonden in haar appartement. Winter denkt dat er een verband bestaat tussen de schietpartij in de winkel en de moord op Shahnaz. Het motief voor de moord is volgens hem een samenloop van bloedwraak, eer, respect en vernedering. En de schietpartij is volgens hem een uit de hand gelopen afrekening. Doch blijft het onderzoek in het slop zitten.
Ook het buurtonderzoek levert bijzonder weinig informatie op. In de buurt wonen veel illegalen en die zijn bijzonder zwijgzaam uit schrik om door de politie uit het land te worden gezet. Ook de taalbarrière vormt voor hen een moeilijk te nemen horden. Er wordt een tolk ingeschakeld maar de speurders ontdekken dat de tolk banden had met de slachtoffers en misschien zelfs een liefdesaffaire met één van hen. En wie is dat buurtjongetje dat steeds al fietsend door de wijk fietst en telkens Winter hem wil aanspreken er als een speer van door gaat? Slaagt inspecteur Erik Winter erin om het kluwen van intriges en valse verklaringen te ontwarren?
Een vlucht vooruit is eindelijk weer eens een boek waar de ondertitel literaire thriller volkomen terecht is. Edwardson moet het niet hebben van spannende achtervolgingen en actie. Hij is in de eerste plaats een schrijver die een verhaal wil vertellen met een boodschap en dit koppelt aan het genre thriller. Hij heeft in Een vlucht vooruit bijzonder veel aandacht voor de problematiek van politieke vluchtelingen en mensenhandel. Sterk is ook dat het verhaal voor een deel verteld wordt vanuit het oogpunt van een politiek vluchteling van wie je tot het einde van het boek de identiteit niet kent. Voor de lezer is dit enerzijds boeiend omdat je absoluut wilt weten hoe deze verhaallijn in het hoofdverhaal zal passen. Aan de andere kant heeft deze bewuste keuze om een tweede verhaallijn te gebruiken als gevolg dat het hoofdverhaal soms een beetje van zijn vlotheid en snelheid verliest. Ook het gebruik van veel personages doen het boek niet altijd even goed. Je blijft als lezer steeds denken, wanneer gaat het nu beginnen maar wanneer je eenmaal door hebt dat er veel meer in het verhaal verborgen zit dan alleen het oplossen van de moorden komt de kracht van het boek bovendrijven.
In dit boek besteedt de auteur minder aandacht aan het persoonlijke levensverhaal van inspecteur Winter, alleen een verwijzing naar het feit dat Winter last heeft van duizeligheid en steken boven zijn oog doen ons vermoeden dat dit ongetwijfeld een opening is naar een verhaallijn die in een volgend boek verder uitgewerkt zal worden.