Briljant in concept en uitvoering

een verrassende mix van jeugdsentiment, volwassen wanhoop, en een vleugje duivelse magie.,Joe Hill is de zoon van niemand minder dan Stephen & Tabita King. Hij is auteur van de stripserie Locke & Key en publiceerde eerder al Zwart Hart en een verzameling korte verhalen 20th Century Ghosts.
Hoorns is zijn tweede roman. Het leven van Ig Perrish verandert ingrijpend als hij op een ochtend wakker wordt en vaststelt dat er zowaar twee hoorns op zijn hoofd groeien. Nauwelijks bekomen van zijn verbazing ontdekt hij dat de hoorns blijkbaar voor anderen onzichtbaar zijn, maar dat iedereen hem ineens zonder schroom hun duistere gedachten vertelt. Ig, die nog steeds als een van de hoofdgedachten wordt beschouwd van de gruwelijke moord op zijn jeugdliefde Merrin Williams, besluit zijn nieuwe gave te gebruiken om zelf op zoek te gaan naar de dader van de moord.
Met het handige hulpmiddel gaat Ig helemaal terug naar het prille begin van zijn jeugd, terwijl hij zelf langzaam de vorm aanneemt van de duivel in hoogsteigen persoon. Dit geeft hem de kans om wraak te nemen voor een afschuwelijke fout uit het verleden waarbij hij niets of niemand ontziet.
Joe Hill is Stephen Kings zoon, en dat weerspiegelt zich duidelijk in de schrijfstijl en opbouw van het verhaal. Hill rommelde duidelijk in de gereedschapskist van pa, maar koos gelukkig voor het juiste gereedschap om een eigen boeiende verhaallijn uit te werken met enkele interessante vragen over het hiernamaals, wraak, liefde en vriendschap. De ‘liefde op het eerste gezicht’ tussen Merrin en Ig wordt op een schitterende manier beschreven en geldt later in het verhaal als kapstok voor het duivels pact dat Ig smeedt om de moord op zijn vriendin te wraken. Grappig ook hoe je als lezer tijdens het verhaal sympathie krijgt voor een in begin als tamelijk verachtelijk neergezet hoofdpersonage dat gaandeweg letterlijk transformeert in een sympathieke duivel. Van een contradictie gesproken…
Hills vloeiende schrijfstijl en het scheppen van een bepaalde atmosfeer zijn enorm belangrijk in de beleving van het verhaal. Het is een boek dat in wezen gaat over wat het is om mens te zijn. Hoorns bevat vele zaken: een tragisch liefdesverhaal, een verhaal van wraak, een onderzoek naar de menselijke emotie en een verrassend beeld van hoe ver liefde en haat een mens kunnen drijven. Het is helder, grappig en intelligent. Het is ook triest, ontroerend en - soms - hartverscheurend. Maar bovenal is Hoorns briljant in concept en uitvoering, een verrassende mix van jeugdsentiment, volwassen wanhoop, en een vleugje duivelse magie.