Middelmatigheid troef
Begin 21ste eeuw, de mens staat dagelijks in contact met zijn wereldwijde vriendenkring via Facebook, Netlog, SMS, etc Maar kennen wij onze vrienden nog wel persoonlijk? Het is rond deze thematiek dat Mosby zijn verhaallijn start in zijn tweede thriller Niemand die je hoort.
Een seriemoordenaar heeft het gemunt op jonge meisjes. Hij ontvoert ze en verstopt ze op willekeurige locaties, hij bindt ze vast op een bed en laat ze zonder eten of drinken letterlijk uithongeren. Via het gsm toestel van de meisjes stuurt hij op regelmatige tijdstippen berichtjes naar de vrienden van de ontvoerde vrouwen zodat het lijkt dat alles oké met hen is. Zodra de jonge vrouwen overleden zijn, stuurt hij diezelfde vrienden een laatste bericht; Jij hebt haar laten doodgaan.
Dave Lewis een amateur goochelaar en recensent van het maandblad Sceptic Anonymus worstelt met het feit dat zijn grote verloren liefde Tori hem mentaal niet loslaat, tevens kan hij de dood van zijn overleden broer maar moeilijk verwerken. Hij begint een relatie met een meisje dat hij leert kennen op het internet maar net dan verdwijnt Tori spoorloos. Dave ontdekt dat Tori het slachtoffer is geworden van de seriemoordenaar. Detective Sam Currie stort zich op de zaak maar volgens de politie is er slechts één verdachte Dave Lewis.
Ondanks het best wel interessante thema slaagt Mosby er nauwelijks in de originele verhaallijn uit te werken. Het boek puilt uit van de clichés; een seriemoordenaar, een stereotype verdachte, enkele gruwelijke details dit alles amper uitgewerkt.
Door de ingewikkelde verhaallijn komt het boek nooit echt op gang. Telkens je als lezer wordt meegezogen in een stuk van het verhaal maakt Mosby daar abrupt een eind aan door een nieuw element toe te voegen. Kortom: verwarring troef en een onsamenhangend geheel zijn het resultaat. Spanning is er nauwelijks en door de vele sprongen in het verhaal ervaar je ook geen inlevingsvermogen met de personages. Ik persoonlijk keek echt uit naar dit boek maar het niveau van De 50/50 moorden wordt nooit gehaald en dat is toch wel jammer.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Nico De Muyt
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
