Inspecteur Elinborg doet haar intrede

Arnaldur Indridason (Reykjavik, 1961) is historicus en schrijver. Hij heeft de belangrijkste prijs voor de beste thriller in Noord-Europa, de Martin Beck Award, als enige twee keer op rij gewonnen. In 2005 werd hem de CWA Gold Dagger Award toegekend, wereldwijd de meest prestigieuze prijs voor het spannende boek.

In Pingholt, een oude woonwijk van Reykjavik, die vooral veel aantrek heeft bij jonge mensen wordt in een appartement het lijk van een man aangetroffen. De keel van de man is doorgesneden. De zaak wordt onderzocht door Elinborg, een vrouwelijke collega uit het team van inspecteur Erlendur. Erlendur zelf is op vakantie en zo maken we kennis met een vrouw die naast inspecteur ook moeder is van drie kinderen, een toegewijde echtgenote en in haar vrije tijd geniet van haar kookhobby. De politiemensen zijn van mening dat degene die de man zo gruwelijk heeft toegetakeld zijn daad moet hebben voorbereid. Toch is er maar weinig te vinden dat op een aanval wijst. Men stelt enkel vast dat de man vlak voor zijn dood seks heeft gehad, dat hij een vrouwenshirt aan heeft en dat er sporen van drugs in zijn lichaam zijn gevonden.
Wanneer een meisje halfnaakt en totaal verward in de straten van Reykjavik wordt gevonden wordt er een link gelegd met de moordzaak. Een spoor dat leidt naar het barre Ijslandse platteland waar niet iedereen ervan overtuigd is dat oude wonden weer opengerijt dienen te worden. Elinborg stuit op een dorpsgemeenschap waar iederen elkaar een hand boven het hoofd schijnt te houden en het onderzoek vordert voor geen meter.

Voor mij is het altijd uitkijken naar een nieuw boek van Arnaldur Indridason. Net zoals vele van zijn Scandinavische collega-schrijvers slaagt Indridason erin een bepaalde zwaarmoedige donkere sfeer in zijn verhalen weer te geven. In Onderstroom zijn het alweer de karakterbeschrijvingen van de personages die veruit de bovenhand hebben en meer aandacht krijgen dan het eigenlijk moordverhaal op zich. Ook zit er te veel achtergrond informatie in het verhaal verwerkt. Indridason laat ons inderdaad kennismaken met een nieuw hoofdpersonage, maar is het dan noodzakelijk een volledig hoofdstuk te wijden aan de vroegere eetgewoontes van dit personage? Waarom wordt er zoveel aandacht besteed aan de weggelopen adoptiezoon van Elinborg en haar ietwat moeilijke relatie met haar puberende zonen? Waarom is de onze vertrouwde inspecteur Erlendur van de aardbol verdwenen? Ik denk dat Indridason Onderstroom vooral geschreven heeft omdat hij nieuwe wegen wil gaan bewandelen met zijn personages. Iets waarin hij zeker is geslaagd, want er blijven teveel vragen onbeantwoord, waardoor ik in dit verhaal uiteindelijk niet helemaal bevredigend vond.