Plot en verhaallijn niet goed uitgewerkt

Voor zijn nieuwste boek Phobia kiest Luc Deflo als vanouds Mechelen als crime scene. Zijn geboortestad is al jaren het decor voor de avonturen van onderzoeksrechter Jos Bosmans en rechercheurs Dirk Deleu en Nadia Mendonck. De kritiek op het Belgische gerecht, de menselijke drama'’s die zich afspelen in de grauwe migrantenwijken van een grootstad, en prostitutie, zijn thema'’s die subtiel verweven zijn in de verhaallijn.

In de berm van de autosnelweg vindt een wandelaar het lijk van een jonge vrouw. Op het eerste zicht lijkt de vrouw het slachtoffer te zijn van een aanrijding met vluchtmisdrijf. De autopsie wijst echter uit dat de vrouw gestorven is aan de gevolgen van extreme angst met een hartstilstand als doodsoorzaak. De speurders staan voor een raadsel. Wanneer er een tweede en derde lijk worden gevonden komt er een doorbraak in het onderzoek. Alle slachtoffers zijn vrijgezel en lijden aan een of andere fobie. De angst voor hun fobie blijkt telkens aan de basis te liggen van hun dood. Vreemd, want wie gaat uit vrije wil mee met een moordenaar die hun ergste nachtmerrie in de praktijk brengt, om dan te sterven van angst?

Voor zijn achttiende boek wijkt Deflo niet af van zijn eerder beproefde formule. Korte krachtige hoofdstukken zijn de basis van een dynamisch verhaal waarin de seksuele driften van Deleu en Mendonck soms belangrijker lijken dan het zoeken naar de dader. Een hilarisch experiment met een komkommer is het jammerlijke bewijs dat dit thema stilaan uitgebloeid geraakt. Het soms grove taalgebruik van de hoofdpersonages is ronduit komisch en maakt het verhaal heel herkenbaar en makkelijk te lezen. Absoluut een van de troeven die Deflo steeds naar de top van de boekenlijsten brengt.

Toch is er dit keer een grote maar. Phobia moet het echt hebben van de stijl en het taalgebruik van Deflo, want plot en verhaallijn zijn niet bijster goed uitgewerkt. Het verhaal is opgehangen aan fobieën en daar doet de auteur veel te weinig mee. Deflo beperkt zich tot enkel de doodsoorzaak als gevolg van een fobie maar spitst zich niet toe op hoe de slachtoffers hun doodsstrijd als gevolg van hun fobie hebben ervaren. Jammer voor een boek dat Phobia als titel draagt. Enige spanning in het verhaal is dan ook ver te zoeken. De achterflap belooft nochtans dit: ‘"Als je bang bent voor het donker, dan steek je toch gewoon het licht aan? Maar wat als je blind bent? Mensen blind maken die lijden aan noctifobie is voor de moordenaar een hobby.’" Een zeer leuke teaser, alleen jammer dat dit gegeven nergens voorkomt in het verhaal. Een fout van de uitgever of een bewuste keuze omdat de echte verhaallijn ditmaal te weinig te bieden heeft?