Lezersrecensie
Een aanstekelijke anti-utopie
De Tsjechische schrijver Karel Capek (1890-1938) was ooit wereldberoemd en zelfs Nobelprijskandidaat, maar raakte toen buiten Tsjechoslowakije nogal in de vergetelheid. Een paar jaar geleden werd hij echter opnieuw gelanceerd met "Een doodgewoon leven", wat ik echt een heel mooi en origineel boek vond over de complexiteit die schuil kan gaan onder een ogenschijnlijn rimpelloos bestaan. "Oorlog met de salamanders", uit 1936, is een heel ander boek: het is een soort anti-utopie, waarin verteld wordt hoe een onbekende intelligente salamandersoort wordt ontdekt, hoe die salamanders geleidelijk aan worden opgevoed tot makkelijk uit te buiten arbeidskrachten die meer en meer onmisbaar worden, en hoe die salamanders uiteindelijk de wereldheerschappij overnemen.
Zo'n plot doet een taaie en deprimerende allegorie vermoeden, helemaal als je bedenkt dat het boek verscheen toen de dreiging van WO II steeds actueler begon te worden. Maar gek genoeg leest het als een trein, en zijn vooral de ironische en relativerende humor en de creativiteit opvallend. Elk hoofdstuk wordt bijvoorbeeld vanuit een ander perspectief en vaak ook in een andere stijl verteld. Dat geeft veel variatie, zonder dat de leesbaarheid eronder lijdt. Elk hoofdstuk bevat bovendien ook aanstekelijke parodie en satire: op de sensatiezoekende stijl van kranten, op de omzichtige stijl van wetenschappers, op politici die door middel van enorm ingewikkelde redeneringen elkaar ervan weerhouden echt in te grijpen, op nog weer andere politici die de totale uitbuiting van het salamandervolk toedekken met allerlei wollige politieke taal, op intellectuelen die allerlei holle ideologie rechtpraten, enzovoort. En misschien ook wel op de mens in het algemeen: prachtig vind ik bijvoorbeeld de passages waarin sommige Engelse salamanders alleen krantenartikelen kunnen napraten, en daarmee toch hetzelfde niveau van conversatie beheersen als de gemiddelde Engelsman. Ook zeer vermakelijk vond ik de quasi-wetenschappelijke stukken over de seksualiteit van de salamanders, vooral door het maffe licht dat die passages werpen op seksualiteit in het algemeen, inclusief die van de mens.
Het is bijna ongelofelijk dat iemand in zulke hectische tijden in staat was zo'n satire te schrijven met zo veel stijlvariatie en humor. Het boek is ook opmerkelijk actueel: er wordt a.h.w. een soort zondvloed van de wereld beschreven als resultaat van ons aller onvermogen, en dat is ook (of juist) nu een maar al te realistisch beeld. Maar het is vooral op een bevrijdende manier creatief en humoristisch: Capek sleepte mij in elk geval mee met zijn stijlvariatie en zijn fantasie, en zijn absurdistische humor vond ik bijzonder aanstekelijk. En misschien nog wel het meest inspirerend vind ik dat Capek, die alle reden had om totaal gedeprimeerd te raken van het onheil dat hem en zijn land onherroepelijk zou gaan treffen, en trouwens ook van een ziekte die steeds levensbedreigender werd, TOCH de kracht vond om een boek te maken dat zo vol zit met humor en fantasie.
Zo'n plot doet een taaie en deprimerende allegorie vermoeden, helemaal als je bedenkt dat het boek verscheen toen de dreiging van WO II steeds actueler begon te worden. Maar gek genoeg leest het als een trein, en zijn vooral de ironische en relativerende humor en de creativiteit opvallend. Elk hoofdstuk wordt bijvoorbeeld vanuit een ander perspectief en vaak ook in een andere stijl verteld. Dat geeft veel variatie, zonder dat de leesbaarheid eronder lijdt. Elk hoofdstuk bevat bovendien ook aanstekelijke parodie en satire: op de sensatiezoekende stijl van kranten, op de omzichtige stijl van wetenschappers, op politici die door middel van enorm ingewikkelde redeneringen elkaar ervan weerhouden echt in te grijpen, op nog weer andere politici die de totale uitbuiting van het salamandervolk toedekken met allerlei wollige politieke taal, op intellectuelen die allerlei holle ideologie rechtpraten, enzovoort. En misschien ook wel op de mens in het algemeen: prachtig vind ik bijvoorbeeld de passages waarin sommige Engelse salamanders alleen krantenartikelen kunnen napraten, en daarmee toch hetzelfde niveau van conversatie beheersen als de gemiddelde Engelsman. Ook zeer vermakelijk vond ik de quasi-wetenschappelijke stukken over de seksualiteit van de salamanders, vooral door het maffe licht dat die passages werpen op seksualiteit in het algemeen, inclusief die van de mens.
Het is bijna ongelofelijk dat iemand in zulke hectische tijden in staat was zo'n satire te schrijven met zo veel stijlvariatie en humor. Het boek is ook opmerkelijk actueel: er wordt a.h.w. een soort zondvloed van de wereld beschreven als resultaat van ons aller onvermogen, en dat is ook (of juist) nu een maar al te realistisch beeld. Maar het is vooral op een bevrijdende manier creatief en humoristisch: Capek sleepte mij in elk geval mee met zijn stijlvariatie en zijn fantasie, en zijn absurdistische humor vond ik bijzonder aanstekelijk. En misschien nog wel het meest inspirerend vind ik dat Capek, die alle reden had om totaal gedeprimeerd te raken van het onheil dat hem en zijn land onherroepelijk zou gaan treffen, en trouwens ook van een ziekte die steeds levensbedreigender werd, TOCH de kracht vond om een boek te maken dat zo vol zit met humor en fantasie.
2
Reageer op deze recensie