Ierse sfeertekening

Een klein boekje vol weemoed.
Een Iers meisje uit een gezin met teveel kinderen, een gokkende vader en een overbelaste hoogzwangere moeder wordt door vader afgezet bij familie van de moeder op het platteland. Deze Kinsella's heeft zij nog nooit eerder gezien, maar zij bloeit daar op onder de warme belangstelling, tijd en liefde.

"Haar handen zijn net mijn moeders handen, alleen hebben ze ook nog wat anders, iets wat ik nog nooit eerder heb gevoeld en waar ik geen naam voor heb. Ik ben hopeloos op zoek naar woorden, want alles is helemaal nieuw hier, en ik heb nieuwe woorden nodig."

Het boekje is verfilmd als The quiet girl en draait vanaf april in de Nederlandse bioscopen. Ik heb een voorvertoning gezien en herkende onmiddellijk de melancholieke sfeer. Ik ben nu heel benieuwd naar de film.

'Je hoeft niet altijd wat te zeggen,' zegt hij. 'Vergeet nooit dat je niet altijd wat hoeft te zeggen. Veel mensen zijn de mist in gegaan omdat ze een uitgelezen kans om niks te zeggen lieten lopen.'