Voelbare onderdrukking, angst en liefde voor een land

Zafira wordt geboren in 1994 en groeit op tijdens het Talibanbewind van 1996 – 2001 en de Amerikaanse bezetting van 2001 – 2021.
Zij is een intelligent kind dat smacht naar kennis en onafhankelijkheid. Dit zijn niet bepaald de gemakkelijkste eigenschappen in een omgeving waar afhankelijkheid en ongeschoold zijn de norm is.
Tijdens het Talibanbewind is scholing voor meisjes verboden. Tijdens de Amerikaanse bezetting niet meer maar de scholen zijn vaak dun gezaaid.
Het ontbreekt haar echter niet aan doorzettingsvermogen en ondanks dat haar vader haar op een gegeven moment verbiedt om naar school te gaan, voor haar eigen veiligheid, gaat zij toch.
Uiteindelijk gaat zij met een beurs studeren in India. Na haar terugkomst in Afghanistan gaat zij op zichzelf wonen, richt samen met haar verloofde een radiozender op en wordt de eerste vrouwelijke burgermeester. Dit alles gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot of eigenlijk zonder bedreigingen en aanslagen.
In 2021 als Amerika Afghanistan verlaat vlucht zij met haar familie naar Duitsland.

Het is een fijn, leesbaar, zeer indrukwekkend boek. De omgeving en sfeer worden beeldend beschreven. De beelden die ik in de loop van de jaren op de tv heb gezien kwamen nu voor het eerst binnen. Ik snap nu veel beter wat er allemaal gebeurt is in Afghanistan.
De vele namen van leiders en strijders zijn soms een beetje veel maar deden absoluut niets af aan het verhaal.
Het boek begint met een inleiding in 2022 maar wordt daarna chronologisch verteld.
De liefde voor het land en de passie voor de ontwikkeling van de Afghaanse vrouw spat er vanaf.

Het laat mij beseffen wat een ongelooflijk geluk ik heb om in Nederland geboren te zijn.
Een boek wat iedereen moet lezen.