De washokmoord

In een klein Zweeds stadje wordt op een dag Doris Västlund zwaar mishandeld in het washok van haar gebouw aangetroffen. Na enkele dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen, overlijdt ze aan haar verwondingen. Al snel blijkt dat het hier gaat om moord en de politie gaat op onderzoek uit. Alle mensen uit het hele gebouw wordt ondervraagd, maar het levert niet veel op. Totdat er allemaal vreemde verhalen aan het licht komen over Doris. Ze was geen lieverdje en haalde met haar woede-aanvallen bij veel mensen het bloed onder de nagels vandaan.
Het boek heeft twee verhaallijnen: het verhaal van de moord op Doris Västlund in het washok en het verhaal over Viktoria, een meisje dat met haar beste vriendinnetje Lina meibloemen verkoopt en dat kort na de mishandeling van Doris wordt ontvoerd.
Het boek begint meteen spannend. In de proloog ontdekt een vrouw de mishandelde Doris in het washok. Ze is overstuur en in shock. Iedereen in het gebouw verdenkt de vrouw die boven het washok woont, zij klaagt immers altijd over het lawaai van de wasmachines en de drogers. De politie gaat verder met het onderzoek en er komt een nieuwe verdachte in het vizier: de zoon van Doris, Ted Västlund. Hij is een dag na de mishandeling van zijn moeder met de noorderzon vertrokken. De politie vindt het dubieus en wacht zijn thuiskomst af. Ze graven wat dieper in het leven van Doris en doorzoeken haar huis. Daar komen ze tot een ontdekking die hen meer aanknopingspunten geeft. Ze beginnen oud-collega’s, oude vrienden en echtgenoten te ondervagen en er komen verhalen boven over afpersing en geweld.
De spanning wordt opgebouwd door de vele verhoren met verdachten, nieuwe ontwikkelingen in het moordonderzoek en de ontvoering van Viktoria. De politie onderzoekt de verbanden tussen de moord en de ontvoering. Zijn er wel verbanden? Wat hebben Doris en Viktoria met elkaar te maken?
Dodelijke bloemen is waanzinnig beeldend beschreven. Indrukken van personages en hun karakters worden beschreven, maar ook de omgeving. Zo wordt de lezer het boek ingezogen. Een voorbeeld hiervan is: “Louise keek door het keukenraam naar buiten. Ze zat op Claessons lievelingsplekje met uitzicht op de pas gesnoeide appelboom. Het nog niet aangeharkte tuinpad stopte bij het hek, waarvan het hout was gaan barsten, en dat hij helaas nog niet opnieuw wit had geverfd. Hij was daarentegen wel aan één kant begonnen met het knippen van de heg. Als die te hoog werd, voelde Claesson zich opgesloten; aan de andere kant beschutte hij niet tegen inkijk als hij er te veel van afknipte.”
Er komen veel personages voor in het boek en het is even wennen aan de Zweedse namen. De personages worden grondig uitgediept. De lezer komt te weten dat ze in scheiding liggen, dat ze nog steeds niet getrouwd zijn, dat ze depressief en moe zijn, dat ze abortus gaan plegen.
Hierdoor wordt het de lezer gemakkelijk gemaakt zich goed in de personages in te leven.
Bovendien krijgt de lezer de tijd en de gelegenheid om tijdens het lezen mee te denken en uit te vinden wie de moord heeft gepleegd. De oplossing ligt niet voor de hand, en het is pas op het eind dat het verhaal zich ontrafelt. Al met al is Dodelijke bloemen een spannend en beeldend geschreven boek dat ervoor zorgt dat je non-stop wilt blijven lezen.