Ooit gelukkig?

Nico Dijkshoorn; wel eens van gehoord en gezien op tv. , maar verder voor mij onbekend, ook niet eerder een boek van hem gelezen.

Het boek "Ooit gelukkig" is een (auto)biografisch verhaal wat in eerste instantie lijkt te gaan over zijn moeder die, na een beroerte, in gezondheid achteruitgaat, vooral na de dood van haar man Klaas die aan Alzheimer leed. Nico vraagt zich dingen af over haar/hun leven en of zijn moeder ooit ècht gelukkig was. Hiervoor haalt hij veel gebeurtenissen en herinneringen op, vooral in familieverband en probeert ook met zijn moeder hierover te praten.
Uiteindelijk gaat het boek voor een heel groot deel over Nico zelf, meer dan verwacht. Zijn rol in het gezin als het buitenbeentje die niet houdt van sport maar van cultuur en lezen, de slechte, pijnlijke verhouding met zijn vader: blz.77- "En het is mijn vader. Mijn klootzakvader. Ik ga hem zien, net op het moment dat hij zich moet overgeven", zijn verhouding met zijn moeder waaruit ik opmaak dat hij om haar geeft maar toch; blz. 99 - "ik heb een moeder verloren die ik nooit heb leren kennen. nooit heb willen leren kennen". Verwerking van oude pijn......
Daarna vertelt hij over zijn eigen angsten, zijn TIA's en paniekaanvallen, zijn vriendin-steun & toeverlaat - en zijn kinderen. En gaat hij nadenken over zijn rol binnen zijn eigen gezin.

De schrijfstijl van Nico is "kort maar krachtig" en helder. Het geeft een duidelijk beeld van de verschillende situaties, vroeger en nu.
Het boek zou oppervlakkig kunnen lijken, maar heeft naar mijn mening meer diepgang dan je misschien in eerste instantie denkt.
Hij stelt zich open en kwetsbaar op en door herkenning weet hij mij ook te raken.
Hoop dat als hij het nog niet is, hij zelf ooit gelukkig wordt.

Ik geef het boek vier sterren.