Een superthriller

‘Harry Hole is back!’, denken veel fans verheugd nu de nieuwe Nesbø in de winkels ligt. Of niet? Jo Nesbø weet de lezer keer op keer op het verkeerde been te zetten in zijn boeken. Zeker is dat de ex-voetballer, popmuzikant en succesvol schrijver van fantastische kinderboeken een nieuwe thriller heeft geschreven genaamd Politie. Officieel het tiende boek in de reeks over de aan drank verslaafde commissaris Harry Hole. En het is een van de betere!
In de serie met Hole zitten een aantal mindere boeken zoals De kakkerlak en De schim, maar Politie is gelukkig weer een hele goeie.

Alle elementen van een klassieke Harry Hole zitten er in. De psychologie van de personages is geloofwaardig. Nesbø heeft de nare gewoonte om je kennis te laten maken met mensen, ze levensecht te beschrijven, en net als je ze een beetje aardig begint te vinden worden ze op gruwelijke wijze vermoord. Er lopen naast de hoofdlijn ook een aantal zijlijnen door het boek, over politiek, geheime affaires en privézaken van verschillende personages. Misschien lijkt dat een beetje veel, maar het past wel allemaal logisch in elkaar. De hoofdlijn is een behoorlijk ingenieuze intrige waarin een aantal oude vijanden en vrienden van Hole een rol spelen naast een schijnbaar ongrijpbare seriemoordenaar. Tezamen vormen deze elementen een superthriller, een van de betere Harry Holeboeken.

Veel meer is eigenlijk niet over de inhoud van de nieuwe Nesbø te zeggen zonder al te veel weg te geven. Misschien toch een stukje van het begin? Een man in coma ligt op een bewaakte afdeling van een ziekenhuis. Hij is een belangrijke getuige. We weten dat Harry Hole in het vorige boek is neergeschoten. Is hij het? Ondertussen wordt een gepensioneerde politieman op gruwelijke wijze vermoord op een plek waar hij ooit een moord onderzocht. Is de psychopathische verkrachter die op bizarre wijze uit de gevangenis is ontsnapt de dader? En dit is alleen nog maar het begin, het boek dendert 500 pagina’s door tot het, natuurlijk, totaal onverwachte en ijzingwekkende einde.

Het enige minpuntje is eigenlijk dat de tekst van de uitgeverij op de achterkant duidelijk is geschreven door iemand die het boek niet heeft gelezen. Of misschien heeft Nesbø in een latere fase de plot rond de drugsbaronnen laten vallen? Het maakt ook niet zo veel uit. Lees de nieuwe Nesbø en je komt er zelf achter waar het over gaat en waarom het zo goed is.