Het kromme huis

Ik las dit boek als onderdeel van de Christie Challenge 2024, georganiseerd door uitgeverij Rainbow.

Eigenlijk heb ik hier niet eens super veel over te vermelden: het was gewoon weer een goede Christie! Ik moet wel zeggen dat ik deze qua taalgebruik tot nu toe wel het meest eenvoudig vond en daardoor ook het makkelijkst en snelst te lezen. De schrijfstijl was niet te moeilijk en het taalgebruik leek ook redelijk te zijn aangepast naar een hedendaags publiek, dus dat is wel fijn voor de doorsnee lezer. Het maakte voor mij wel dat ik het wat lastiger vond om voor mijn gevoel in het ‘juiste tijdperk’ te komen, omdat de taal soms net iets te modern klonk voor een verhaal dat bijna 80 jaar oud is.

Wat ik erg leuk vond aan een van de personages is dat ze een (ongedefinieerde) persoonlijkheidsstoornis had - uiteraard niet leuk, maar wel heel interessant om te lezen. Het is misschien niet de beste representatie die je kan vinden in een boek, maar ik vond de kijk op de aandoening wel erg interessant om te lezen. Ietwat gestereotypeerd, maar het personage was niet minder geliefd - wat je gezien het tijdsbeeld en andere gevallen van representatie in ‘oudere’ vormen van media wel zou kunnen verwachten.

Qua plot en personages was het verder een goede, klassieke detective. Een personage dat het onderzoek leidt en af en toe overleg heeft met andere specialisten, de directe betrokkenen en een plot met een onbekende dader en motief. Het was niet super speciaal, maar ik heb me echt goed vermaakt en de challenge op Instagram maakt toch altijd dat het lezen net wat meer gaat leven.