Een raketschot in de roos

De raketwedstrijd is een schot in de ruimte, eh, roos. Het verhaal is spannend, afwisselend, grappig en leerzaam. Anaïd Haen en Django Mathijsen hebben hier een pareltje afgeleverd door hun lezers op drie niveaus kennis te laten maken met de ruimtevaart.  

De raketwedstrijd is het verhaal over Sterre die op school hoort van een waterraketwedstrijd waarmee ze een opleiding tot echte astronaut kan winnen. En van ruimtevaart, daar weet Sterre nou juist alles van. Natuurlijk besluit ze om mee te doen, maar wordt daarbij behoorlijk tegengewerkt door haar klasgenoot Floris, die een ontzettende pestkop is.   Het leven zit Sterre niet echt mee. Haar ouders zijn gescheiden, haar broertje is een lastpost en de buurman een chagrijnige zeurpiet. Het wordt allemaal erger als haar schoolproject wordt gesaboteerd, haar moeder verliefd wordt op de ijscoman en Floris een grotere etter blijkt te zijn dat ze eerst al had gedacht. Gaandeweg het boek leren we Sterre steeds beter kennen en beleven haar avonturen met haar mee. Ze bijt zich vast in het maken van haar waterraket en krijgt hulp uit onverwachte hoek. Zou ze ooit een echte ruimtevaarder worden?  

Het boek is vlot geschreven, met soms wat te moeilijke, ouderwetse woorden, maar het blijft overal plezierig leesbaar. Het verhaal kent meerdere lagen en verschillende verhaallijnen. Zo leren we niet alleen Sterre kennen, maar ook haar broertje, haar moeder, haar vrienden en natuurlijk de buurman. Het sterke hieraan is dat ze allemaal heel herkenbaar zijn en hun ontwikkeling in het verhaal heel geloofwaardig. De karakters komen echt tot leven. Vooral de knorrige buurman is een boeiend personage.  

Het leukste van het boek is de driedeling. Niet alleen wordt het verhaal van Sterre en de raketwedstrijd verteld, daarnaast krijgen we in krantenknipsels een parallel verhaal te lezen. En dat is niet alleen heel verhelderend; het is ook weer eens een keer wat anders. Doordat de stukjes als herkenbare krantenknipsels gepresenteerd worden, is het heel duidelijk te onderscheiden van het echte verhaal. Het is een leuke onderbreking en het voegt zeker iets toe aan het verhaal.

Aan het einde van ieder hoofdstuk staan leuke, interessante weetjes over allerlei zaken die met de ruimtevaart te maken hebben. Zo krijgt de lezer informatie over ‘zwarte gaten’ en wordt de vraag ‘hoe word ik een astronaut?’ beantwoord, maar leer je ook over de Koude Oorlog. Deze toevoeging zorgt ervoor dat kinderen het boek actief lezen en het als naslagwerk kunnen gebruiken. Het is ingewikkelde informatie op een (meestal) eenvoudige manier geschreven. Dit gedeelte vormt geen onderdeel van het verhaal en kun je derhalve overslaan zonder iets van het verhaal te missen.  

Dat laatste is maar goed ook. Want het niveauverschil met de andere twee gedeeltes (verhaal en krantenknipsels) is wel groot. In het informatieve gedeelte staan soms te abstracte onderwerpen met ingewikkelde zinsconstructies die niet voor iedere tienjarige te behappen zijn. Dit is een minpuntje, maar wordt ruimschoots gecompenseerd door de uitdaging die de driedeling biedt.  

Een ander puntje van kritiek is het aantal personages. In het boek krijgt ieder personage een naam en een geschiedenis. Voor het verhaal is het goed om Sterre in een complete wereld vol met mensen te plaatsen, die allemaal een naam en gezicht krijgen. Op het einde duizelt het hierdoor wel een beetje. Aan het einde vraagt de lezer zich af hoe het met iedereen afloopt en daar is niet in alle gevallen een bevredigend antwoord op gegeven. Zo heeft de verhaallijn met Anne een los eindje. Ook weten we niet hoe het met Ibrahim en Maurits afloopt.  

Het omslag is gemaakt door Martijn van der Linden en is echt heel mooi. Het beeldt het boek in een notendop uit: vol met vaart en spanning.  

Kortom: Haen en Mathijsen hebben een uitdagend boek voor de stoere meid en de nieuwsgierige jongen geschreven die meer willen weten over ruimtevaart. De Vier Windstreken heeft dit met liefde en zorg uitgegeven.