Stap in de wereld van de Drakenelfen

De oorlog der werelden is het zevende boek in de reeks Drakenelfen en vormt de derde cyclus die Bernhard Hennen over het rijk van Alfenmark heeft geschreven. Samen omvatten de drie cycli, Elfen, Elfenridders en Drakenelfen, – tot nog toe – vijftien delen die in Nederland bij Luitingh Fantasy zijn uitgegeven. Op het eerste gezicht niet aanlokkelijk om hieraan te beginnen: Kan een vijftiende deel überhaupt zelfstandig gelezen worden? Het antwoord luidt: Jazeker – en dat komt niet in de laatste plaats door een zeer boeiende en uitgebreide appendix. Dit is een boek voor zowel de verstokte Hennen-fan als voor lezers die zich graag onderdompelen in epische fantasy.

Meer dan een decennium al schrijft Hennen over dit fascinerende Alfenrijk. In Duitsland vormt De oorlog der werelden het vierde deel, want daar telt ieder deel maar liefst 900 pagina’s. Bij onze oosterburen is onlangs het laatste deel van deze cyclus, Drachenelfen, Himmel in Flammen (Drakenelfen, de hemel in vlammen) verschenen, dus is het hoog tijd dat we er eens een vlam op laten schijnen.

De cyclus Drakenelfen speelt zich af duizend jaar voorafgaand aan de andere cycli en vormt hiermee de prequel. In deze reeks lezen we over het ontstaan van Alfenmark en de verhouding tussen draken en elfen. Het speelt zich af in een afgelegen deel van het rijk, in Nangog. Hier ligt de sleutel verborgen die de heerschappij over heel Alfenmark bepaalt. Een heftige strijd breekt los, die in zeven delen wordt uitgevochten. De oorlog der werelden was oorspronkelijk bedoeld als einde van deze cyclus, maar Hennen is hiervan teruggekomen. Dit deel vormt de aanzet tot de eindstrijd.

De Drakenelfen-reeks gaat over de avonturen van de drakenelf Nandalee en de boer Artax, maar die spelen in dit deel een kleinere rol. Nandalee is haar geliefde Gonvalon verloren en daarmee haar lust om te strijden. Zij bemerkt dat zij zwanger is van een drieling, maar er worden slechts twee levend geboren. De derde wordt tegen haar wil weggehaald en meegenomen door de Duistere Draak, Nachtadem.

Deel zeven vormt de laatste grote aanzet tot de eindstrijd en wordt grotendeels beschreven vanuit het oogpunt van enkele bijpersonages zoals de drakenelf Bidayn die tegen haar wil wordt ingezet om te vechten en Lyvianne op wie een bijzondere vloek rust en die een nog vreemdere opdracht krijgt. De rode draad van de reeks wordt hiermee tijdelijk op een zijspoor gezet om de lezer het complete beeld te geven. Vooral de strijd van Bidayn is erg boeiend. De lezer leeft met haar mee al is zij een vreselijk onsympathieke figuur. Geweldig! Maar het lijkt oneerlijk om te kiezen tussen al die interessante personages die een paar hoofdstukken de hoofdrol spelen.

De oorlog der werelden is volwassen fantasy in alle opzichten. Taal, personages en conflicten zijn voor een volwassen publiek geschreven. Het is een ingewikkeld plot door de ontelbare pagina’s; de vele details over de landschappen en personages en de veelvuldige zijpaden die worden bewandeld. De rode draad is lang niet altijd helder, maar dat is niet waar het boek over gaat. Dit is een boek voor de liefhebber die zich wil onderdompelen in vreemde werelden.

In epische fantasy zie je het vaker: de vele vertelperspectieven waarbij de rode draad ondergeschikt is. Dit boek kent er velen. Het lijkt erop dat Hennen zoveel te vertellen heeft dat hij zijn wereld vanuit alle mogelijke hoeken wil belichten. Dat doet hij overigens erg mooi. Zijn taal en gevoel voor sfeer zijn bijzonder goed. De wisselende perspectieven vormen ondertussen Hennens handelsmerk dus de verstokte fan is dit niet alleen gewend maar vindt dit juist het sterkste punt van het boek. Voor de nieuwkomer is het even slikken. Als je stug doorleest komt het allemaal weer goed en verschijnt vanzelf weer het hoofdverhaal.

De cover is ontworpen door Derk Venneman en lijkt zoals alle covers in de serie sprekend op figuren uit de films van Lord of the Rings die het zwaard ‘de Stormbrenger’ van Michael Moorcock vasthouden. De vraag die op ieders lippen ligt: Waarom is hiervoor gekozen? Enig speurwerk leert ons dat noch de oorspronkelijke Duitse versie noch de Engelse vertaling deze cover hebben. Waarom in Nederland dan wel? Een argument hiervoor zou kunnen zijn dat de lezer direct weet wat voor soort boek hij gaat lezen: Epische fantasy met draken, orks en elfen. Er zal gevochten worden en er zullen helden, schurken en achterliggende verhalen zijn. Het zal over een groot rijk gaan waarin verschillende delen wordt gevochten met een kwade genius op de achtergrond. Dit alles vind je inderdaad terug dus de lezer zal niet worden teleurgesteld. Is het mooi? Schrikt het de echte liefhebber van het genre niet onnodig af? Dat mag u zelf bepalen.

Voor de geoefende fantasy-kaartlezer is de kaart wat te summier. Het zou geweldig zijn als er een tweede kaart in zou staan van het gehele rijk. Dit is een boek voor de liefhebber die nooit genoeg kan krijgen van fantasy. Een goede kaart hoort daarbij.

In Duitsland is Hennen ondertussen uitgegroeid tot een fantasy-icoon en zijn fans hopen daar dat er een nieuwe cyclus komt over de avonturen in Alfenmark. De oorlog der werelden is – als 15e deel – wellicht niet de meest voordehand liggende instap in dit bijzonder epos en toch is het zeer aan te raden om de stap te wagen.