Pas op: Plas niet in je (zwem)broek van het lachen

Na De Stinkvinger en Het Schaartje is Suzie Ruzie in het diepe het derde avontuur van de ondernemende heldin Suzie en haar hond Hond. De getalenteerde heren Jaap Robben en Benjamin Leroy maken er zes dus we zijn helaas alweer op de helft. Het absurdisme van Leroy en de dichtkunsten van Robben smelten in deze peuterreeks werkelijk perfect samen en maken hun gezamenlijke werk zonder uitzondering tot een feestje. Misschien moet je als ouder didactisch alle zeilen bijzetten na het lezen van dit boekje, maar dat neem je graag op de koop toe. Samen lachen met je peuter; iets waardevollers bestaat er toch niet?  

Suzie Ruzie gaat zwemmen. En vandaag is een bijzondere dag, want Suzie mag voor het eerst in het diepe bad. Ze is niet bang, integendeel. Suzie rent in haar enthousiasme alles en iedereen omver, plast nog even lekker onder de douche en rent naar het bad. Helaas vindt de badmeester het geen goed idee dat Suzie zo hard over de gladde tegels rent. Hij probeert haar de regels uit te leggen, maar dat is tegen dovemansoren gericht. Suzie is al weg en doet een bommetje waardoor ze iedereen nat spettert. Als de chaos compleet lijkt, wordt ze door de badmeester uit het water gevist en in het peuterbadje geplaatst. Maar daar verveelt Suzie zich stierlijk. Haar oplossing om hieruit te komen, is zoals we ondertussen van haar gewend zijn: hilarisch, onorthodox, didactisch volledig onverantwoord en gaat bovenal gepaard met een vreemd geurtje…

Suzie Ruzie in het diepe is misschien wel de leukste tot nu. De heren gaan volledig los. Ze maken een herkenbare situatie – die voor veel peuters en ouders als zeer stressvol wordt ervaren – tot een waar feest. In het echte peuterleven is de zwemles een belangrijke gebeurtenis. Was zwemmen voorafgaand aan de zwemles een heerlijk avontuur, ineens wordt het in een streng keurslijf gegoten vol met moeten en prestatiedwang. Vele waterlanders vloeien en vullen dat enge diepe bad. Het is daarom voor zowel kind als opvoeder goed om dit boek te lezen: relativeer en maak er een feestje van, want een kind moet al zoveel.

Suzie en Hond komen ook in dit deel veel heerlijk tot leven door het toverpenseel van Leroy. Hij weet als geen ander realiteit, avontuur en absurdisme met elkaar te vermengen tot tekeningen vol beweging en diepere lagen. Uren kun je naar de schijnbaar eenvoudige tekeningen kijken zonder je te vervelen. Integendeel. Iedere keer ontdek je nieuwe details en schiet je in de lach. Veel van wat je hier ziet, kom je in geen enkel ander kinderboek tegen: zo is er een buurman die met rode oortjes naar de mooie mevrouw staat te gluren of wordt een halve pagina gevuld met de dikke billen van een voorovergebogen dame. Dolkomisch dit.

Suzie Ruzie in het diepe zou verplichte kost moeten zijn voor iedere ouder die een kind naar zwemles brengt. Alle stress verdwijnt als Leroy en Robben een glimlach tevoorschijn weten te toveren.