Het beklimmen van een berg en boek!

Na het lezen van een recensie over het boek ‘weken, maanden, jaren’ van Sara Baume was ik gelijk heel nieuwsgierig naar dit boek, ik wilde het graag lezen. Maar ja, er verschijnen zoveel boeken, het verdween wat naar de achtergrond. Tot ik de aankondiging van een leesclub over dit boek zag! En die leesclub was een dubbel voordeel, niet alleen las ik het boek nu, ik las het dankzij de leesclub ook goed! Veel stukken heb ik herlezen, wat een fijne en mooie manier om een boek te behandelen. Dit boek is echt een bijzonder boek, dat is al duidelijk bij het eerste hoofdstuk. De hoofdpersonen worden wel beschreven, maar tegelijkertijd spelen ze geen bijzondere rol. De honden, de berg, het meubilair: alles en iedereen krijgt evenveel aandacht.Hun leven voltrekt zich eigenlijk buiten de ‘gewone’ wereld, ze leven zo sober mogelijk. Ik bemerkte er wel wat Bijbelse elementen in: soberheid, eigenheid, de nadruk op de berg, de grote rol voor het getal zeven, en zo is er meer. Toch wordt dat nergens in het boek genoemd. De grote nadruk op soberheid is natuurlijk wel iets eigentijds, het is hier zover doorgetrokken dat het soms letterlijk jeuk oplevert….
Het thema van dit boek intrigeerde me zo, dat ik er niet alleen veel over nadenk maar ook overal parallellen zie (bij een concert, bij het lezen van een ander boek -Het mes in het vuur-, bij het kamperen in de regen). Dat zijn natuurlijk wel de belangrijke boeken, ze blijven sudderen in je hoofd en je blijft dingen nalezen!
En het intrigerende begint al bij de titel wat mij betreft, en gaat door tot de laatste woorden.