Lezersrecensie
De omweg – Gerbrand Bakker; een ongrijpbaar en donker boek
‘Ze was vertrokken. Als een oude kat die met rust gelaten wil worden.’
Dit zinnetje zegt veel over Agnes, het hoofdpersonage in De omweg. Ze trekt zich terug op het platteland van Wales, en laat haar oude leven in Nederland achter zich. Er is daar iets tussen haar en een jonge student van haar gebeurd, meer wordt niet duidelijk. Tweehonderddrieëndertig pagina’s lang blijft de lezer gissen, stukje bij beetje wordt het verhaal deels ontrafeld. De omweg is een uitdagend boek, waarbij het vooral draait om datgene wat niet gezegd wordt. Maar het is ook een donker boek met zware onderwerpen.
Natuur
Aan de ene kant lijkt Agnes haar leven in Wales op te bouwen: ze verkent de omgeving te voet en probeert de wildernis in de tuin beteugelen. De natuur wordt prachtig en meeslepend beschreven en de vrouw lijkt alleen gelukkig wanneer ze zich hieraan overgeeft: door naakt te zwemmen of te zonnen op een rots. Maar al snel blijkt dat ze te zwak is voor het fysieke werk en de afzondering. Hoewel ze de mensen in het dorp ver van haar af probeert te houden, verwelkomt ze Bradwen, een student die komt aanwaaien. Het contrast tussen de levendige en sterke jongeman en de steeds verder aftakelende vrouw is pijnlijk. Ook hij is de weg kwijt, beide zijn ontworteld. De toenadering is bitterzoet en komt niet als een verrassing. De erop volgende ontknoping van het verhaal wel.
Afstandelijk personage
De Nederlandse echtgenoot van Agnes wordt consequent aangeduid met ‘De man’, waarmee wordt aangegeven dat hij er al niet meer toedoet voor Agnes. Waarom hun relatie zo slecht is blijft gissen, al lijkt er gehint te worden op homoseksuele gevoelens van de man en een onvervulde kinderwens. De enige persoon die Agnes toelaat is Bradwen, maar die wordt door haar keer op keer vergeleken met een hond. Hiermee wordt duidelijk wat ze van hem vindt: hij biedt haar troost en warmte, maar is geen gelijken. Doordat Agnes geen andere personen tot haar gevoelsleven toelaat is het op sommige momenten moeilijk haar sympathiek te vinden, ze is afstandelijk en egoïstisch.
Poëzie
Agnes lijkt naar het platteland te zijn vertrokken in navolging van Emily Dickinson, de dichteres is het onderwerp van haar dissertatie. De dichtregels worden ingenieus in het verhaal vervlochten. Maar ook de relatie met deze dichteres is complex: eenmaal aangekomen op het platteland kan Agnes zich niet meer verliezen in haar poëzie. Bovendien is de isolatie ook niet zo idyllisch als Dickinson het deed lijken. Het werk verloopt moeizaam. Bakker vertelt weinig. De lezer wordt midden in het verhaal geplaatst en geeft geen context. Er gebeurt weinig in het verhaal, maar ook de gedachtes van het hoofdpersonage worden niet uitgebreid beschreven. Ze zijn er en worstelen.
Door de symboliek en de rol van de dieren (das, vos en ganzen) lijkt het boek soms magisch-realistisch. Het is aan de lezer om de betekenis hiervan te ontrafelen, maar dat is niet altijd makkelijk. Het boek is een aanrader door de natuuromschrijvingen, Bakker is een hovenier, maar het is ook een uitdagend en soms ongrijpbaar boek, niet alleen door de summiere informatie maar ook door het stugge, koude personage. Daarmee is De omweg vooral voor lezers die ervan houden te puzzelen en zich vast te bijten in een boek.
Dit zinnetje zegt veel over Agnes, het hoofdpersonage in De omweg. Ze trekt zich terug op het platteland van Wales, en laat haar oude leven in Nederland achter zich. Er is daar iets tussen haar en een jonge student van haar gebeurd, meer wordt niet duidelijk. Tweehonderddrieëndertig pagina’s lang blijft de lezer gissen, stukje bij beetje wordt het verhaal deels ontrafeld. De omweg is een uitdagend boek, waarbij het vooral draait om datgene wat niet gezegd wordt. Maar het is ook een donker boek met zware onderwerpen.
Natuur
Aan de ene kant lijkt Agnes haar leven in Wales op te bouwen: ze verkent de omgeving te voet en probeert de wildernis in de tuin beteugelen. De natuur wordt prachtig en meeslepend beschreven en de vrouw lijkt alleen gelukkig wanneer ze zich hieraan overgeeft: door naakt te zwemmen of te zonnen op een rots. Maar al snel blijkt dat ze te zwak is voor het fysieke werk en de afzondering. Hoewel ze de mensen in het dorp ver van haar af probeert te houden, verwelkomt ze Bradwen, een student die komt aanwaaien. Het contrast tussen de levendige en sterke jongeman en de steeds verder aftakelende vrouw is pijnlijk. Ook hij is de weg kwijt, beide zijn ontworteld. De toenadering is bitterzoet en komt niet als een verrassing. De erop volgende ontknoping van het verhaal wel.
Afstandelijk personage
De Nederlandse echtgenoot van Agnes wordt consequent aangeduid met ‘De man’, waarmee wordt aangegeven dat hij er al niet meer toedoet voor Agnes. Waarom hun relatie zo slecht is blijft gissen, al lijkt er gehint te worden op homoseksuele gevoelens van de man en een onvervulde kinderwens. De enige persoon die Agnes toelaat is Bradwen, maar die wordt door haar keer op keer vergeleken met een hond. Hiermee wordt duidelijk wat ze van hem vindt: hij biedt haar troost en warmte, maar is geen gelijken. Doordat Agnes geen andere personen tot haar gevoelsleven toelaat is het op sommige momenten moeilijk haar sympathiek te vinden, ze is afstandelijk en egoïstisch.
Poëzie
Agnes lijkt naar het platteland te zijn vertrokken in navolging van Emily Dickinson, de dichteres is het onderwerp van haar dissertatie. De dichtregels worden ingenieus in het verhaal vervlochten. Maar ook de relatie met deze dichteres is complex: eenmaal aangekomen op het platteland kan Agnes zich niet meer verliezen in haar poëzie. Bovendien is de isolatie ook niet zo idyllisch als Dickinson het deed lijken. Het werk verloopt moeizaam. Bakker vertelt weinig. De lezer wordt midden in het verhaal geplaatst en geeft geen context. Er gebeurt weinig in het verhaal, maar ook de gedachtes van het hoofdpersonage worden niet uitgebreid beschreven. Ze zijn er en worstelen.
Door de symboliek en de rol van de dieren (das, vos en ganzen) lijkt het boek soms magisch-realistisch. Het is aan de lezer om de betekenis hiervan te ontrafelen, maar dat is niet altijd makkelijk. Het boek is een aanrader door de natuuromschrijvingen, Bakker is een hovenier, maar het is ook een uitdagend en soms ongrijpbaar boek, niet alleen door de summiere informatie maar ook door het stugge, koude personage. Daarmee is De omweg vooral voor lezers die ervan houden te puzzelen en zich vast te bijten in een boek.
3
Reageer op deze recensie