Lezersrecensie
James Salter is een meesterlijke verteller
James Salter gebruikt mooie poëtische beschrijvingen van personages en situaties, afgewisseld met scherpe opmerkingen. ‘She had a one-piece bathing suit, and an abortion that fall.’ Vaak wordt het personage in een of twee zinnen beschreven waarna je als lezer denkt dat je een goed beeld van die persoon hebt. Maar Salter zet je echter op het verkeerde been en die eerste indruk blijkt vaak niet te kloppen. Hierdoor zet hij je aan het denken over vooroordelen. Dit had ik zelf vooral bij het vrouwelijke personage in ‘Eyes of the starts’. Ik verwachtte een saaie kleurloze vrouw, maar ze blijkt een carrière als producer te hebben.
De bundel riep associaties op met de film Melancholia. Een donkere film over het einde van de wereld, door inslag van komeet Melancholia. Waarin het hoofdpersonage lijdt aan een depressie. Het beklemmende gevoel van naderend onheil lijkt ook in deze bundel aanwezig. Ook de titels van de verhalen ‘Last Night’ en ‘Eyes of the stars’ en het steeds terugkeren van het woord ‘galaxy’ passen hierbij. In de thematiek komen affaires, mislukte huwelijken en donkere randjes van mensen steeds weer terug. Salter laat ook ‘lelijke’ emoties zoals teleurstelling en ongemakkelijkheid op een goede manier zien. De kaft die mijn editie heeft, met een schemerlamp en veel schaduw, is hier volgens mij perfect bij gekozen. Het beste verhaal uit deze bundel was voor mij absoluut ‘Last Night’, waarbij op een magnifieke manier van de ene naar de andere emotie wordt gesleept.
De kracht van de dialogen komt vooral in het verhaal ‘Such Fun’ naar voren. Een herkenbare vrouwenavond waar alles in gesprekken leuk lijkt, maar onder de oppervlakte in het ongezegde van alles broeit. In ‘Platinum’ lees je zelfs een hele dialoog die nooit plaats heeft gevonden. Waaruit blijkt dat zelfs datgene wat men denkt dat een ander gaat zeggen macht heeft over een persoon.
De titel ‘Give’ lijkt ironisch omdat Salter in dit verhaal juist weinig geeft waardoor je steeds zelf probeert banden en relaties te leggen. Een bizarre situatie die eerst onduidelijk is voor de lezer wordt genormaliseerd door het taalgebruik.
De bundel riep associaties op met de film Melancholia. Een donkere film over het einde van de wereld, door inslag van komeet Melancholia. Waarin het hoofdpersonage lijdt aan een depressie. Het beklemmende gevoel van naderend onheil lijkt ook in deze bundel aanwezig. Ook de titels van de verhalen ‘Last Night’ en ‘Eyes of the stars’ en het steeds terugkeren van het woord ‘galaxy’ passen hierbij. In de thematiek komen affaires, mislukte huwelijken en donkere randjes van mensen steeds weer terug. Salter laat ook ‘lelijke’ emoties zoals teleurstelling en ongemakkelijkheid op een goede manier zien. De kaft die mijn editie heeft, met een schemerlamp en veel schaduw, is hier volgens mij perfect bij gekozen. Het beste verhaal uit deze bundel was voor mij absoluut ‘Last Night’, waarbij op een magnifieke manier van de ene naar de andere emotie wordt gesleept.
De kracht van de dialogen komt vooral in het verhaal ‘Such Fun’ naar voren. Een herkenbare vrouwenavond waar alles in gesprekken leuk lijkt, maar onder de oppervlakte in het ongezegde van alles broeit. In ‘Platinum’ lees je zelfs een hele dialoog die nooit plaats heeft gevonden. Waaruit blijkt dat zelfs datgene wat men denkt dat een ander gaat zeggen macht heeft over een persoon.
De titel ‘Give’ lijkt ironisch omdat Salter in dit verhaal juist weinig geeft waardoor je steeds zelf probeert banden en relaties te leggen. Een bizarre situatie die eerst onduidelijk is voor de lezer wordt genormaliseerd door het taalgebruik.
1
Reageer op deze recensie