After I do

Wanneer Lauren en Ryan een dieptepunt bereiken in hun huwelijk besluiten ze om een jaar uit elkaar te gaan. Ze kiezen er dus niet voor om officieel te scheiden of om het samen te proberen, ze proberen hun huwelijk te redden door elkaar een jaar niet te zien of te spreken.
Laurens familie en vrienden hebben allemaal zo een mening over dit jaar, terwijl Lauren zelf vooral probeert te genieten van haar vrijheid. De meningen van anderen, de vrijheid en het missen van Ryan zorgen ervoor dat Lauren op een andere manier naar het huwelijk gaat kijken.

Het boek begint met een terugblik op de relatie van Ryan en Lauren en hoe ze op dit punt gekomen zijn. De auteur neemt je mee in de steeds meer groeiende irritaties, de miscommunicatie en de momenten dat ze elkaar uit het oog verliezen. Het verhaal gaat dan verder wanneer Ryan uit het huis vertrekt en Lauren alleen achterblijft met hun hond. Lauren heeft het in het begin enorm zwaar en je leest vooral over haar kant van het huwelijk, al zorgt de auteur er op een unieke manier voor dat je als lezer ook wel een beetje meekrijgt hoe het met Ryan gaat.

Het verhaal en de gevoelens zijn enorm realistisch. De woede, het verdriet, het rouwen om de relatie en de gedachten over het huwelijk zorgen ervoor dat je als lezer wordt meegesleurd in het verhaal. Als je eenmaal in het verhaal zit (en dat is al na een paar bladzijdes) kom je er met moeite weer uit. Je kunt het boek niet meer wegleggen maar je hebt spijt als het uit is.

De realistische deel van dit verhaal, de gebeurtenissen en de manier waarom Lauren en Ryan omgaan met hun problematieken zorgen ervoor dat het boek ook in je hoofd blijft hangen na het lezen. Tot nu toe heb ik dit gehad met alle verhalen van deze auteur en iedere keer denk ik dat ze het niet nog een keer kan, zo’n goed verhaal neerzetten, maar jawel hoor. Het is weer gelukt! Aanrader!