Lezersrecensie
Brand
Wanneer in de buurt van school een brand uitbreekt raakt Roman in paniek. Er was toch niemand in het gebouw? Zijn broers zijn toch wel veilig? Deze gevoelens komen allemaal naar boven omdat er vier jaar geleden wat verschrikkelijks is gebeurd met zijn zusje. Roman kan aan niets anders meer denken en zijn schuldgevoelens en angsten nemen de overhand in zijn leven. Zelfs Celine, het mooiste meisje van de klas, kan hem niet bereiken ondanks alle aandacht die zij aan hem geeft.
Dit verhaal is aangrijpend en bevat elementen van rouw, brand en wat broeierige tienermomenten. Roman is een tiener en er rust een enorm schuldgevoel op zijn schouders. Zijn hele leven lijkt daardoor beheerst te zijn. Maar niet alleen Roman heeft gevoelens van schuld en rouw, zijn ouders en broertjes ook. Het leven van de vijf is sinds de gebeurtenis met het zusje van het gezin volkomen veranderd en ze zijn enorm zoekende naar hun nieuwe vorm als gezin. Ik vond de passages over het gezin dan ook ontzettend waardevol want er kan van alles gebeuren waardoor gezinnen ontwricht raken en een nieuwe vorm van functioneren samen moeten vinden.
Ik vond de schrijfstijl van de auteur in het begin even wennen. De gedachtes en handelingen van Roman gaan soms van de hak op de tak, maar later besefte ik dat het natuurlijk helemaal past bij zijn puberteit, toen dat besef er was, ging ik de schrijfstijl juist waarderen. Ik denk dat veel pubers zich wel herkennen in Roman en zijn gevoelens. Misschien niet zozeer rondom de heftige gebeurtenis maar wel rondom zijn andere gedachtes en handelingen.
‘Ik moest kalm worden. Niemand had hier wat aan. Ik moest mijn gedachten onder controle krijgen, gewoon aan iets anders denken en dat minstens tien minuten in mijn gedachten herhalen. Even niks voelen, in rechte lijnen denken.’
Ik las in andere recensies dat de momenten van hoop gemist werden in dit boek, zelf had ik dit niet. Ik herkende juist wel momentjes van hoop, desondanks is er veel ruimte voor verdriet, rouw, non-communicatie en onbegrip. Dit hoort helaas ook bij het leven. Aanrader.
‘Sorry…het lijkt alsof er rook in mijn hoofd zit.’
Dit verhaal is aangrijpend en bevat elementen van rouw, brand en wat broeierige tienermomenten. Roman is een tiener en er rust een enorm schuldgevoel op zijn schouders. Zijn hele leven lijkt daardoor beheerst te zijn. Maar niet alleen Roman heeft gevoelens van schuld en rouw, zijn ouders en broertjes ook. Het leven van de vijf is sinds de gebeurtenis met het zusje van het gezin volkomen veranderd en ze zijn enorm zoekende naar hun nieuwe vorm als gezin. Ik vond de passages over het gezin dan ook ontzettend waardevol want er kan van alles gebeuren waardoor gezinnen ontwricht raken en een nieuwe vorm van functioneren samen moeten vinden.
Ik vond de schrijfstijl van de auteur in het begin even wennen. De gedachtes en handelingen van Roman gaan soms van de hak op de tak, maar later besefte ik dat het natuurlijk helemaal past bij zijn puberteit, toen dat besef er was, ging ik de schrijfstijl juist waarderen. Ik denk dat veel pubers zich wel herkennen in Roman en zijn gevoelens. Misschien niet zozeer rondom de heftige gebeurtenis maar wel rondom zijn andere gedachtes en handelingen.
‘Ik moest kalm worden. Niemand had hier wat aan. Ik moest mijn gedachten onder controle krijgen, gewoon aan iets anders denken en dat minstens tien minuten in mijn gedachten herhalen. Even niks voelen, in rechte lijnen denken.’
Ik las in andere recensies dat de momenten van hoop gemist werden in dit boek, zelf had ik dit niet. Ik herkende juist wel momentjes van hoop, desondanks is er veel ruimte voor verdriet, rouw, non-communicatie en onbegrip. Dit hoort helaas ook bij het leven. Aanrader.
‘Sorry…het lijkt alsof er rook in mijn hoofd zit.’
1
Reageer op deze recensie