de dagen die komen

Amande had nooit verwacht dat verdriet zo intens veel pijn kon doen. In een afgelegen huisje beleeft ze haar verdriet dan ook volledig. Ze leeft ver weg van de buitenwereld en haar dagen bestaan voornamelijk uit het overleven van de dagen door veel te slapen. Wanneer ze op de volgeschreven ‘tuin’kalenders van de vorige bewoonster stuit, besluit ze om de moestuin stap voor stap te herstellen.

‘De dagen die komen’ is een boek waarvan de titel perfect aansluit bij de inhoud van het boek. Je volgt Amande letterlijk gedurende de dagen die komen. Je ziet haar tuin tot leven komen in de seizoenen die komen. Je volgt haar in het verwerken van haar verdriet, je ziet haar groeien doordat ze dingen binnenlaat maar ook doordat ze dingen deelt.

‘Vanavond heb ik het verleden als een windvlaag door mijn huis laten razen. Ik geloof dat ik mijn doel bereikt heb.’

Dit boek bevat eigenlijk alles en zoveel meer. De rouw in dit boek is zo rauw. Het verdriet is intens en het gemis is groot. Met niet zoveel woorden bezorgt de auteur je een brok in je keel en zou je Amande het liefst willen knuffelen. Ik vind het heel sterk van deze auteur dat zij in staat is om de boodschap van dit boek over te kunnen brengen met weinig gebeurtenissen en niet zoveel personages. Ik vond de band die Amande heeft met sommige personages ontzettend mooi en de groei die zij allen doormaken is het benoemen waard. De seizoenen wisselen elkaar af en zo ook de fases van het verdriet, de auteur weet het allemaal zo mooi te verwoorden dat het veel stof tot nadenken geeft.

Tot slot vond ik het mooi dat niet alle personages weten hoe zij om moeten gaan of moeten reageren op de ander en hun verdriet, zo gaat het in de echte wereld natuurlijk ook en dit zorgt ervoor dat dit boek nog wat mooier is, ondanks dat sommige personages soms iet wat vreemd reageren, het is in deze situatie gewoon helemaal oké.

Lees dit boek hoor