De Franse dochter

In dit vijfde deel van De verloren dochters serie neemt de auteur ons mee naar Frankrijk. De aanwijzingen in het kistje leiden namelijk naar de modestad Parijs. Het kistje is jaren geleden achtergelaten voor de grootmoeder van Blake in Hope’s house, een tehuis voor ongehuwde moeders. Blake heeft dit kistje opgehaald en het stukje stof en het ontwerp van een jurk zijn de enige aanwijzingen die Blake heeft over de biologische familie van haar oma. Ze besluit naar Parijs te gaan om meer te weten te komen. Jaren daarvoor woonde Evelina vlak voor de tweede Wereldoorlog in Parijs. Na jaren hard werken heeft ze eindelijk haar droom bereikt, een mode collectie waar heel Parijs over praat. Ze ontmoet de man van haar dromen die ook nog eens een perfecte zakenman is om mee samen te werken.. het lijkt allemaal fantastisch, maar achter de façade beginnen barsten te vormen.

De Franse dochter is een fijn vervolgdeel in De verloren dochters serie. Wederom wordt er afgewisseld tussen twee perspectieven en deze afwisseling is fijn. Je leert beide hoofdpersonages goed kennen en je komt steeds meer te weten over hun familiegeschiedenis. Het verhaal leest enorm vlot en je vliegt door de hoofdstukken heen. Er zitten romantische elementen in het verhaal die dankzij de setting Parijs wellicht nog wel wat romantischer aanvoelen.

‘Wil je dat ik je met de auto terugbrengen naar je hotel, of zullen we te voet gaan en onderweg eclairs halen?’

Ik vind Evelina een heel sterk personage, ze maakt veel mee en moet vaak opnieuw beginnen. Wel vind ik het zonde dat haar sterkte bijna weg lijkt te zakken door haar naïviteit met betrekking tot mannen. Ik vind na deze 5 delen dat het wel tijd wordt voor een vrouw die eens wat minder naïef is. Dat zou wat mij betreft een mooie toevoeging zijn aan de totale serie.

Desalniettemin was het een plezierig verhaal om te lezen en kijk ik zeker uit naar een volgend kistje en ben ik door dit verhaal nog meer nieuwsgierig geworden naar Hope zelf.