Hemelse rivalen

Tijdens een heftige oorlog tussen goden probeert Iris iets van haar leven te maken. Haar broer is naar het front vertrokken en haar moeder kampt met verslavingsproblemen. Ze moeten alle eindjes aan elkaar knopen, maar het lukt Iris toch om iedere dag te verschijnen op haar werk als columnist. Ze werkt hard en voert een concurrentiestrijd met Rowan. Beide willen namelijk de baan als vaste columnist hebben.

Ondertussen schrijft Iris brieven aan haar broer, echter bereiken de brieven niet haar broer maar komen ze op een magische wijze bij Rowan terecht. Rowan schrijft anoniem terug en er ontstaat een mooie band tussen Iris en Rowan.

‘Ik weet nota bene niet eens hoe je heet. Maar ik voel dat er een magische band bestaat tussen jou en mij. En dat zelfs de afstand die niet kan verbreken.’

De band die ontstaat tussen Iris en Rowan, ontstaat eigenlijk op twee plekken. Er ontstaat een soort van band tussen Iris en Rowan als collega’s en er ontstaat tussen Iris en haar anonieme brievenschrijver ook een band. Door deze ontwikkelingen vond ik het vooral een heel romantisch verhaal. De liefde die opbloeit tussen de personages voelt zo fijn en romantisch aan, los van de omstandigheden waar ze in leven.

‘Er is moed voor nodig om je pantser af te leggen, om je aan de wereld te laten zien zoals je bent.’

Ik vond het begin van het verhaal een beetje kabbelend aanvoelen, er gebeurt veel, maar voor mijn gevoel bleef het toch een beetje vlak. Naarmate het boek vordert en Iris uiteindelijk op het front beland, ligt het tempo voor mijn gevoel wat hoger. Het is een toegankelijk fantasy verhaal, waarin we beetje bij beetje steeds meer leren over de strijd die er heerst, soms vergat ik zelfs even dat het een fantasy verhaal is, maar dat past wel bij deze verhaallijnen.

Het verhaal leest heel vlot, ideaal voor een regenachtige dag met een heerlijke kop thee. Voor je het weet heb je het uit.

Het einde had ik niet echt verwacht en ik moest er ook even van bijkomen dus ik ben heel benieuwd naar boek 2!