Lezersrecensie
Nadagen
Na vijf jaar oorlog probeert Frankrijk weer op te krabbelen. Een groep Franse vrijwilligers maakt samen met Duitse krijgsgevangenen de stranden schoon. Daar liggen namelijk miljoenen mijnen. Elk moment is een moment dat een mijn tot ontploffing kan komen, het werk dat de mannen uitvoeren is dan ook levensgevaarlijk. Maar ieder heeft zo zijn eigen redenen waarom ze dit werk doen. Zo ook de jonge Franse dokter Vincent. Hij is namelijk op zoek naar zijn grote liefde Ariane. Zij is spoorloos verdwenen tijdens de oorlog, maar Vincent zet alles op alles om haar te vinden.
‘Een vrouw die je in gevaar hebt liefgehad, kun je niet vervangen.’
De invalshoek die de auteur gekozen heeft voor dit boek is een interessante en unieke keuze. Er is veel ruimte voor de tijd die heerst tussen oorlog en vrede. De auteur schrijft daar veel mooie passages over. De auteur heeft een prettige schrijfstijl en het verhaal leest ondanks het zware onderwerp redelijk vlot.
‘De oorlog was klaar en beëindigd, maar de wereld was nog lang niet klaar met de mijnen. Dit was pas het begin van een lang verhaal.’
Ondanks dat ik de invalshoek van dit boek interessant vind, vind ik dat het ontmantelen van de mijnen en de technische snufjes soms een beetje teveel de overhand hadden in het verhaal, vooral in het begin. De personages die een grote rol hebben in dit boek lijken allemaal een eigen agenda, geheimen en verleden te hebben, naar mate het boek vordert komen steeds meer losse eindjes samen en wordt het een alomvattend verhaal. Ondanks dat ik het einde aan zag komen, vond ik het een mooi einde. Daarnaast vond ik de groei tussen de Franse vrijwilligers en de Duitse krijgsgevangenen mooi om over te lezen.
Een na-oorlogse roman, waarbij je leert dat de oorlog eigenlijk nog niet voorbij is als de oorspronkelijke strijd stopt.
‘…wat zullen ze wel niet denken?’ ‘Voortaan hebben we lak aan wat anderen denken.’
‘Een vrouw die je in gevaar hebt liefgehad, kun je niet vervangen.’
De invalshoek die de auteur gekozen heeft voor dit boek is een interessante en unieke keuze. Er is veel ruimte voor de tijd die heerst tussen oorlog en vrede. De auteur schrijft daar veel mooie passages over. De auteur heeft een prettige schrijfstijl en het verhaal leest ondanks het zware onderwerp redelijk vlot.
‘De oorlog was klaar en beëindigd, maar de wereld was nog lang niet klaar met de mijnen. Dit was pas het begin van een lang verhaal.’
Ondanks dat ik de invalshoek van dit boek interessant vind, vind ik dat het ontmantelen van de mijnen en de technische snufjes soms een beetje teveel de overhand hadden in het verhaal, vooral in het begin. De personages die een grote rol hebben in dit boek lijken allemaal een eigen agenda, geheimen en verleden te hebben, naar mate het boek vordert komen steeds meer losse eindjes samen en wordt het een alomvattend verhaal. Ondanks dat ik het einde aan zag komen, vond ik het een mooi einde. Daarnaast vond ik de groei tussen de Franse vrijwilligers en de Duitse krijgsgevangenen mooi om over te lezen.
Een na-oorlogse roman, waarbij je leert dat de oorlog eigenlijk nog niet voorbij is als de oorspronkelijke strijd stopt.
‘…wat zullen ze wel niet denken?’ ‘Voortaan hebben we lak aan wat anderen denken.’
1
Reageer op deze recensie