Lezersrecensie
Intrigerend, atmosferisch boek zoekt dat perfect is voor de donkere dagen
⭐: 4
Ik heb enorm van dit boek genoten! De atmosfeer is fantastisch. Mistig, nat, koud en soms stormachtig weer. Het vervallen Gothic landhuis op een afbrokkelende klif, daaronder de rusteloze zee en golven die woest tegen de rotsen slaan. Het kwam helemaal tot leven.
De worldbuilding intrigeerde me. In veel opzichten lijkt de wereld waarin het zich afspeelt op de onze, maar het voelt landelijker en heeft een andere geschiedenis, eigen mythes (incl. faerie folklore) en een maatschappij met andere verhoudingen.
Het verhaal heeft mysterieuze en soms griezelige aspecten, wat er een sinister randje aan geeft en me nieuwsgierig hield. Van begin tot eind was ik geboeid en nergens werd het langdradig. Daarnaast snijdt het belangrijke, sterke thema’s aan zoals mentale gezondheid, (geïnstitutionaliseerd) seksisme en machtsmisbruik door mannen.
Naast een interessante setting en plot, legt het boek ook veel nadruk op de personages. Vooral Effy vond ik mooi uitgewerkt. Haar trauma’s en de voortdurende effecten daarvan worden op subtiele en inleefbare wijze gebracht. De rivals-to-lovers trope vind ik niet zo overtuigend neergezet, maar de ontwikkelingen van Effy en Prestons relatie vond ik daarentegen wél heel mooi en realistisch. Preston is een enorm leuk personage, maar uiteindelijk bleef hij wel wat te vlak.
De schrijfstijl vond ik prachtig. Reid’s vergelijkingen spreken tot de verbeelding en sluiten aan bij de setting, wat de sfeer weer versterkt. Als ik ga mierenneuken zou ik zeggen dat er soms nét te veel vergelijkingen in zaten of dat ze repetitief werden, maar dat was echt maar op een paar plekken, dus dat stoorde me niet zo.
Als laatste wil ik toevoegen: dit is echt een verhaal over verhalen. Myrrdin’s boek wordt regelmatig geciteerd en besproken, en dat geldt ook voor literatuur in het algemeen, wat ik een enorm gave toevoeging vond.
Dikke aanrader als je een intrigerend, atmosferisch boek zoekt dat perfect is voor de donkere dagen!
Ik heb enorm van dit boek genoten! De atmosfeer is fantastisch. Mistig, nat, koud en soms stormachtig weer. Het vervallen Gothic landhuis op een afbrokkelende klif, daaronder de rusteloze zee en golven die woest tegen de rotsen slaan. Het kwam helemaal tot leven.
De worldbuilding intrigeerde me. In veel opzichten lijkt de wereld waarin het zich afspeelt op de onze, maar het voelt landelijker en heeft een andere geschiedenis, eigen mythes (incl. faerie folklore) en een maatschappij met andere verhoudingen.
Het verhaal heeft mysterieuze en soms griezelige aspecten, wat er een sinister randje aan geeft en me nieuwsgierig hield. Van begin tot eind was ik geboeid en nergens werd het langdradig. Daarnaast snijdt het belangrijke, sterke thema’s aan zoals mentale gezondheid, (geïnstitutionaliseerd) seksisme en machtsmisbruik door mannen.
Naast een interessante setting en plot, legt het boek ook veel nadruk op de personages. Vooral Effy vond ik mooi uitgewerkt. Haar trauma’s en de voortdurende effecten daarvan worden op subtiele en inleefbare wijze gebracht. De rivals-to-lovers trope vind ik niet zo overtuigend neergezet, maar de ontwikkelingen van Effy en Prestons relatie vond ik daarentegen wél heel mooi en realistisch. Preston is een enorm leuk personage, maar uiteindelijk bleef hij wel wat te vlak.
De schrijfstijl vond ik prachtig. Reid’s vergelijkingen spreken tot de verbeelding en sluiten aan bij de setting, wat de sfeer weer versterkt. Als ik ga mierenneuken zou ik zeggen dat er soms nét te veel vergelijkingen in zaten of dat ze repetitief werden, maar dat was echt maar op een paar plekken, dus dat stoorde me niet zo.
Als laatste wil ik toevoegen: dit is echt een verhaal over verhalen. Myrrdin’s boek wordt regelmatig geciteerd en besproken, en dat geldt ook voor literatuur in het algemeen, wat ik een enorm gave toevoeging vond.
Dikke aanrader als je een intrigerend, atmosferisch boek zoekt dat perfect is voor de donkere dagen!
1
Reageer op deze recensie